1950'lerde, gelişen bir orta sınıf tarafından beslenen tüketimcilik denilen bir hareket ortaya çıkmaya başladı. Düşünce, tüketicilerin işletmeler tarafından iyi ve dürüst bir şekilde muamele görme hakkına sahip olduğunu düşünüyordu. Bu düşünce, Başkan John F. Kennedy'nin Kongre'ye, sonunda "Tüketici Haklar Yasası" olarak bilinen dört özel tüketici hakkı fikrini sunduğu 1962 konuşmasıyla katılaştı. 1985 yılında iki hak daha ekleyen Birleşmiş Milletler tarafından onaylandı.
Güvende olmak
Güvenli olma hakkı, müşterilerin hatalı ürünlerden veya hizmetlerden kaynaklanan zararlardan korunması gerektiğini savunmaktadır. Bu, Tüketici Ürün Güvenliği Yasası'nın 1972'de Tüketici Ürün Güvenliği Komisyonunu veya CPSC'yi kurmasıyla gerçekleşti. Bu federal kurum, performans standartları belirleme, şirketlerin ürünlerini test etmelerini ve bunlara uyarı etiketleri koyma ve ürünleri zorlama yetkisine sahip hatırlatmaktadır.
Serbestçe Seçmek
Serbestçe seçme hakkı, tüketicilerin alışveriş yaparken geniş bir ürün yelpazesinden seçim yapma hakkına sahip olduğu anlamına gelir. Bu hakkı teşvik etmek için devlet uygulamaları patentler üzerindeki zaman sınırlarını ve haksız fiyat uygulamalarına karşı düzenlemeleri içerir.
Bilgilendirilecek
Bilgilendirme hakkı, halka etiketler ve reklamcılık konusunda özel ve dürüst bilgilerle sunulma hakkına sahip olduğu anlamına gelir. İşletmelerin, satışları artırmak için tüketicilere yanlış veya yanıltıcı bilgiler vermelerine izin verilmez.
Duyulmak
Hiçbir devlet kurumu tüketici geri bildirimlerini ele almazken, duyulma hakkı tüketicilerin işletmelerin ürünleri, hizmetleri ve politikaları hakkında konuşma hakkına sahip olmadığını söylüyor. Bu, Better Business Bureau veya BBB gibi özel düzenleyici kurumlar aracılığıyla gerçekleştirilir ve gerçekleştirilir. Bu tür ajanslar, tüketicilerin adil olmayan veya etik olmayan şekilde hareket eden, diğer tüketicilere yardımcı olabilecek bilgiler sunan işletmeleri bildirmelerini sağlar.
Eğitime
Eğitim hakkı, tüketicilerin mal ve hizmet alırken ve alırken en iyi seçimi yapmalarını sağlayan eğitimsel veya bilgilendirici materyal veya programlara erişim hakkını belirtir. Birleşmiş Milletler bu hakkı orijinal Tüketici Hakları Yasası'na ekledi.
Hizmete
Hizmet hakkı Birleşmiş Milletler tarafından da eklendi. Bu hak, çoğumuzun "müşteri hizmetleri" olarak düşündüğü fikrini içerir: iyi ve saygılı muamele görme hakkı. İşletmeler, müşteri ihtiyaçlarına ve endişelerine derhal ve nezaketle cevap vermelidir. Ek olarak, potansiyel tüketicilere aynı saygıyla muamele edilmesi gerektiği anlamına gelir: müşteri bir satın alma işlemi yapmasa bile, mal veya hizmet satıcısının ona iyi davranması gerekir.
