Yatırımcılar için en yaygın kullanılan oranlardan biri borç / özkaynak oranıdır. Diğer oranlar ve finansal verilerle birlikte kullanılan borç / özkaynak oranı, yatırımcıların ve piyasa analistlerinin bir şirketin sağlığını belirlemesine yardımcı olur. Endüstriler arasındaki farklar nedeniyle, iyi veya kötü bir oranın tanımlanması zordur, ancak imalat endüstrisi gibi belirli bir sektörde, kavram daha kolay tartışılır.
Özkaynak Oranına Borç
Adından da anlaşılacağı üzere borç / özkaynak oranı, hissedar özkaynakların ve kurumsal borcun bir şirketin sermayesine olan katkısını ölçer. Endüstri için hesaplama kolaydır ve toplam borcun toplam özkaynağa bölünmesini gerektirir. Örneğin, bir şirket borçta 4 milyar dolar ve özkaynaklarda 2 milyar dolar finanse edilirse, 2: 1 borç özkaynak oranına sahip olacaktır.
İçeren faktörler
Bir şirketin borç özkaynak oranını etkileyen en önemli faktörlerden biri satışların istikrarıdır. Eğer bir yardımcı şirket gibi bir şirket oldukça sabit bir satışa sahipse, borç ödemelerinde temerrüde düşmesine neden olan bir sıkıntıdan fazla endişe duymadığından, borç / özsermaye oranına daha fazla sahip olma eğiliminde olacaktır. Bir diğer önemli faktör karlılıktır. Bir endüstri veya şirketin karlılığı çok yüksekse, daha fazla borç finansmanı kullanmayı tercih edecektir, çünkü borcun özkaynaktaki pozitif getirisini artırmak için borç kullanabilir.
Genel olarak İmalat Sanayi
İmalat sanayinde önemli farklılıklar olsa da, genel olarak imalat şirketlerinin, özellikle de ağır imalat işleriyle uğraşanların, oldukça yüksek işletme kaldıraç seviyelerine sahip oldukları, yani maliyet yapılarının fabrika gibi sabit maliyetlere dayandığı anlamına gelir. İşçilik ve hammadde gibi değişken maliyetlerin aksine ekipman. İmalat sektöründe 3: 1'lik borç / özkaynak oranı nadir değildir; Bununla birlikte, imalatçı firmaların çoğunluğu borç-özkaynak oranlarında daha düşüktür ve 1: 6 veya daha düşük olabilir.
İmalat İçi Farklılıklar
Büyük ölçüde üretilen ürünlerin piyasalarındaki ve iş modelinin sermaye yoğunluğundan dolayı üretimde büyük farklılıklar olabilir. Örneğin, lastik, havayolu ve otomotiv endüstrilerinin hepsinin 2: 1'e yakın borç-özsermaye oranları var. Satışlarında çok fazla değişkenlik göstermiyorlar ve aynı zamanda sermaye yoğun. Öte yandan, giyim ve ayakkabı üretimi gibi endüstriler, 1: 1'in oldukça altında özkaynak borç oranlarına sahiptir. Bu endüstriler çok emek yoğun, yani işletme kaldıracı düşük, yani tüketici talebi açısından da çok devirli olabilirler.
