Bilanço genel olarak bir şirketin finansal durumunun ifadesi olarak kabul edilir. Yatırımcılar, alacaklılar ve şirket liderleri genellikle bunu, şirketin genel finansal sağlığının ve istikrarının en iyi göstergesi olarak görürler. Yatırımcılar bir şirketin yatırım için ne kadar istikrarlı olduğunu belirlemek için kullanırlar, ancak borç verenler şirkete yeni krediler vermenin ne kadar güvenli olduğunu bilmek isterler.
Bilanço Temelleri
Bilanço standart muhasebe formülünü izler: varlıklar eşit borçlar artı özkaynaklar. Nakit ve alacaklar dahil olmak üzere şirketin mevcut ve uzun vadeli varlıklarının hepsini ve kısa ve uzun vadeli borç yükümlülüklerinin tümünü gösterir. İkisi arasındaki farka, sahip olduğu özkaynak denir; bu, şirketin teknik olarak ortaklarına veya sahiplerine ait olduğu cari özkaynaktır. Bilanço, gelir tablosu, nakit akış tablosu ve özkaynak tablosu kar amacı gütmeyen şirketler tarafından kullanılan dört kritik finansal raporlama bildirimidir.
Genel Borç Verici Hususları
Borç verenler, bir şirketin ek kredi fonları talebini değerlendirirken genellikle üç endişeye sahiptir. Şirkete borç vermenin ne kadar güvenli olduğunu, ne kadar borç verileceğini ve hangi faiz oranları ve şartların uygulanması gerektiğini bilmek istiyorlar. Borç verenler, bu endişeleri gidermek için, genellikle diğer finansal tablolarla ilgili olarak bilançonun toplamını değerlendirir. Sonuçta, eğer bir kredi verilirse, miktar, oranlar ve şartlar ortaya çıkan risk seviyesine göre belirlenir.
Varlık Hususları
Bilançonun varlıklar kısmına bakıldığında borç veren, şirketin kısa vadeli geri ödeme yükümlülüklerini yerine getirme yeteneğini destekleyen güçlü bir nakit ve cari hesap esası görmek ister. Uzun vadede, borç veren aynı zamanda varlık devirimi, şirketin varlıklarının ne kadar likit olduğu ve etkin bir şekilde nakit kazanabileceği ile de ilgilenmektedir. Borç verenler, bir şirketin alacakları ciroları yüksek olup olmadığını belirlemek için hesap alacakları ve nakit bakiyelerini bir dönemden diğerine karşılaştırabilir.
Sorumluluk konuları
Borç verenler, diğer fon kaynaklarına göre ve varlıklara kıyasla kısa ve uzun vadeli borçlara bakarlar. Bir şirket borçtan zaten yüksek oranda yararlanılmışsa, ek borç alabilecek gibi görünmeyecektir. Bir diğer önemli karşılaştırma ise kısa vadeli borçlara verilen nakit bakiyeleridir. Nakit kısa vadeli borçlara yetişemiyorsa, şirket tehlikeli bir durumdadır. Şirketin borç pozisyonunu değerlendirmek için genellikle iki basit kaldıraç oranı kullanılır. Borç oranı, toplam borcun toplam aktiflere bölünmesidir. Borca özkaynak toplam borç bölünmüş özkaynaklardır. Her ikisi de şirketin yeni bir krediyi geri ödeme beklentileri üzerine hızlı ve özlü bir bakış sunuyor.
