İnsan kaynakları yönetiminin amacı, örgütün örgütsel amaç ve hedeflerine ulaşmak için nitelikli adayları çekmesini ve tutmasını sağlamaktır. Sendika, şirket içinde çalışan, izin, yemek molaları, promosyonlar ve ücret artışları gibi istihdamla ilgili konuların adil bir şekilde ele alınmasını sağlamak için bir araya gelen çalışanlardan oluşur.
Ulusal Çalışma İlişkileri Yasası
1935 yılında Ulusal Çalışma İlişkileri Yasası (NLRA) Kongre tarafından yasa ile imzalandı. Çalışanların ve işverenlerin haklarını korumak ve toplu pazarlığı teşvik etmek için tasarlanmıştır. Ulusal Çalışma İlişkileri Kurulu (NLRB), ücretlerini ve çalışma koşullarını iyileştirmek amacıyla bir sendikaya üye olmak isteyen veya bir sendikaya üye olan özel sektör çalışanlarının haklarını korumak olan federal bir kuruluştur.
İnsan Kaynakları'nın Rolü
Sendikalı bir ortamda insan kaynakları (İK), kuruluşun sendika ile müzakere konusundaki çıkarlarını temsil eder. Anlaşmalara ne zaman ulaşılırsa, ulaşılan anlaşmaların yorumlanmasından ve uygulanmasından İK sorumludur. İK nihayetinde, işgücünün faaliyetlerini kontrol etmek ve yönlendirmekten sorumludur, ancak bu, hem İK hem de sendika tarafından kararlaştırılan önceden tanımlanmış bazı kılavuzlar dahilinde yapılır. Sendikanın işyerinde bulunması, çalışanların nasıl sonlandırılacağı konusunda bir dereceye kadar kısıtlıdır. İK, katılımcı çalışanları disipline etmeye, askıya almaya veya feshetmeye çalıştıklarında, çoğu zaman sendikadan kaynaklanan zorluklarla karşı karşıya kalmaktadır.
Toplu pazarlık
Toplu iş sözleşmesi, emek konularına ilişkin kararları içeren bir sözleşmeye girme amacıyla, insan kaynakları ile üyeleri adına bir sendika tarafından üstlenilen bir müzakere sürecidir. Sendikalar kuruldu, çünkü sayıca güçlüydü ve kolektif olarak örgüt, bireysel bir çalışanın aynı şeyi yapmaya çalıştığından çok, bir grupla işbirliği yapması daha muhtemel olurdu. İK ile sendika tarafından ücret, fayda ve çalışma koşullarını kapsayan anlaşmalar her iki taraf için de bağlayıcıdır.
hususlar
Amerika Birleşik Devletleri'nde, işverenler sendikasız bir çalışma ortamına sahip olmayı tercih ediyor. Muhalif işverenler, sendika varlığının ücretler ve menfaatler üzerindeki doğrudan kontrolü elinde tutma yeteneklerini ortadan kaldırdığını düşünüyor. Ancak, işyerinde bir sendikaya sahip olmanın bir avantajı, sorunlu çalışanların sendika temsilcisini yönetim yerine zorlayacağıdır. Bu nedenle sendika bazen İK zamanının anlamlı sorunları ele almasına izin veren küçük şeylerle uğraşmak zorunda kalır.
