Karar verme stratejileri birçok şekilde karakterize edilir. Ancak, özellikle bir kuruluş içindeki yönetsel karar vermede geçerli olan birkaç avuç strateji vardır. Çoğu şirketteki kararlar, her seviyedeki yöneticileri içerir. Alınan kararların kalitesine ek olarak, yönetim söz konusu zamanı ve grup üzerindeki genel etkiyi göz önünde bulundurmalıdır. Hiçbir strateji mükemmel değildir. Her birinin kendi sınırlamaları vardır.
fikir birliği
Konsensüs karar verme stratejileri, tüm grubu kapsar ve herkese duyma şansı verir. Bu nedenle, fikir birliği karar vermenin en büyük kısıtlılığı, gerçek bir fikir birliği oluşturmanın zaman almasıdır. Konsensüs herkesin kabul ettiği anlamına gelmez. Aksine odak nokta, herkesin karar alma sürecine katılmasına odaklanmaktır.
Diğer bir sakınca, grup üyelerinin çatışma azaltma tekniklerini sürece sokma eğiliminde olmalarıdır. En yaygın olanı çoğunluk oyu ve pazarlıktır. Bunlar kullanılmamalıdır; bunun yerine, grup karar vermenin düşünceli ve kasıtlı bir süreç olmasını sağlamak için çatışmayı yapıcı bir şekilde kullanmalıdır.
Sezgisel
Sezgisel karar verme stratejisi, organizasyonlar için en iyisidir. Çok hızlı olmasına rağmen, tam bilgi için örgütsel ihtiyacı karşılamıyor. Ayrıca, işlem tipik olarak alternatiflerin araştırılmasını içermez. Dolayısıyla, daha iyi bir çözüm varsa, asla bulunamayabilir. Ayrıca, sezgisel karar verme kişisel yanlılığı veya sistematik ayrımcılığı azaltmak için çok az şey yapar.
Sezgisel kararlar, büyük ölçüde bazı hokus odak sihrinden ziyade deneyime dayalı olabilir, bu sayede bir grup veya bir birey, güvenilir kanıtların desteği olmadan geleceği ilahi edebilir. Yine de, sezgisel karar verme, insan tutuculuğuna karşı korunmak için uygulanan sistemleri, süreçleri ve kontrolleri geçersiz kıldığı zaman, sonuç felaket olabilir - örneğin, niteliksiz borç verenlere verilen borçlar.
Demokratik
Demokratik strateji de nispeten hızlı kararlar alınmasına rağmen, sürece herkesin dahil edilmesi için bir süre gerekli. Ancak en büyük sınırlama, oy veren azınlığın karar için çok az sorumluluk hissetmesidir. Lider bile sorumlu hissetmeyebilir. Ayrıca, bu strateji kapsamında yüksek kaliteli kararlar bilgili bir seçmene bağlıdır. Seçmen deneyimsiz ise, oylama iyi kararlar vermeyebilir.
Otokratik
Otokratik karar verme stratejisi, acil durumlar için en uygunudur. Otokratik varsayılan olduğunda, grup dahil olmadığından tüm organizasyona yabancı olabilir. Bu strateji, birlikler arasında kızgınlık yarattığı için liderlere verilen desteği zayıflatabilir.
katılımcı
Katılımcı karar verme stratejileri, lider kararlardan sorumlu olduğu için otokratik olarak sınırlanabilir. Her ne kadar süreç grup üyesi girdileri ve fikirleri talep etse de, lider nihai kontrol ve bunu söyler. Bu süreç zaman alıcı olabilir ve sonuçta fikirlerinin dikkate alınmadığı hissiyle grup üyelerini terk edebilir.
Diğer Hususlar
Örgüt kültürü bazı karar verme seçeneklerini diğerlerinden daha fazla tercih edebilir. Bu, belirli bir stratejiyle ilgili her türlü zorluğun üstünde ve ötesindedir.
