Muhasebe, ticari faaliyetlerin sadık ve sayısal tanımlamaları biçiminde gerçeği ile ilgilidir. Mesleği yönlendiren etik ilkeler, doğru ve tarafsız bilgi vermenin önemini ifade eder. Bu, işletme sahiplerinin ihtiyaç duydukları bilgileri toplamasına olanak sağlar ve denetim kurumları yararlı değerlendirmeler yapabilir. Muhasebede etik, hem kurallar hem de ilkeler meselesidir. Muhasebe kurallarını belirleyen yönetim organları ve ticaret kuruluşları tarafından belirli standartlar belirlenir, ancak kişisel değerler ve meslek etiği muhasebecilere rehberlik etmelidir. Bu ekstra etik yargı katmanı belirsizlikler ve gri alanlar karşısında karar vermede yardımcı olur.
Denetimde Etik
Denetim, muhasebecilerin yaptığı en önemli görevlerden biridir. Muhasebe bilgilerinin doğruluğunu ve doğruluğunu değerlendirmek için, içeride veya vergi ve borç veren kurumlar için dış değerlendirmelerde olsun, bilgilerin doğrulanmasını içerir. Bir denetim sırasında etik davranmak için bir muhasebeci, gerçeğe ulaşmak için birincil hedefi kullanarak sayıları değerlendirmelidir. İşletmede hisse senedi bulundurmak ve sayılar avantajlı bir şekilde operasyonları canlandırırsa kazanmaya devam etmek gibi çıkar çatışması olmamalıdır.
Bir şirket muhasebe verilerini gözden geçirmek için bir dış denetçiyi işe aldığında, bu kırmızı bayraklar ek iş eklese veya şirket için başka sorunlar yaratsa bile, muhasebecinin işi titiz ve adil olmak ve tutarsızlıklar aramaktır. Bir banka veya devlet kurumu için çalışan bir denetim muhasebecisi açgözlülük veya hatta sempati gibi kişisel duygularla sallanmamalı, ancak rakamların şirketin finansal faaliyetlerini doğru şekilde sıralayıp doğru bir şekilde gösterdiğinden emin olmakla ilgilenmelidir.
Muhasebe Etik Kuralları
Uluslararası Muhasebe Uzmanları Etik Kurulu, bağımsız bir kurum olan etik muhasebede oyundaki ilkeleri belirten bir kod oluşturmuştur. Bu ilkeler, muhasebeciler için birçok etik davranış yönünü kapsar; ancak, özel durumlar, bu ilkelere açıkça yansıtılmayan yargı çağrıları gerektirebilir.
- Bütünlük: Dürüstlük bir kurallar dizisi veya bir eylem biçimi değil, dürüstlük, dürüstlük ve kişisel kazanım uğruna değil, müteakip ilkeye hareket etme taahhüdü odaklı bir zihin durumu değildir.
- Objektiflik: İnsanca mümkün olduğu ölçüde, muhasebeciler onları işe alan bireylerin veya işletmelerin çıkarlarından veya bakış açılarından etkilenmemelidir. Bir muhasebeci aynı zamanda kişisel önyargıların veya çıkarların bir muhasebe sistemine giren sayıları ya da çıkan sonuçları etkilemesine izin vermemelidir. Şekiller ve sonuçlar gerçek değerden alınmalı ve sonuçları ve kararları yönlendirmelidir.
- Mesleki Yeterlilik ve Gerekli Bakım: Muhasebe alanı statik bir bilgi kaynağı değil, zamanla mevzuat ve en iyi uygulamalar olarak değişen bir referans çerçevesidir. Bu gelişmelere ayak uydurmak ve müşterilerine güncel bilgi ve en kaliteli hizmeti sunmak etik bir muhasebecinin sorumluluğundadır.
- Gizlilik: Muhasebeciler hassas bilgileri ele alır ve bu bilgilerin herhangi birini, bundan yararlanabilecek olan dış taraflara ifşa etmekten kaçınmak, bir muhasebecinin etik sorumluluğudur. Benzer şekilde, bir muhasebeci, kişisel kazanç sağlamak amacıyla profesyonel hizmetler gerçekleştirirken elde ettiği hiçbir bilgiyi kullanmamalı, örneğin defterleri sorgulanabilir görünen bir işletmede hisse senedi satmak gibi.
- Mesleki Davranış: Her meslekte olduğu gibi, bir muhasebeci en yüksek kişisel ve profesyonel standartlara dikkat ederek görev ve sorumlulukları yerine getirmelidir. Bunlar arasında, işleri eksiksiz ve zamanında yerine getirmeyi, taahhütleri takip etmeyi ve yalnızca sunulan hizmetler için ödemeleri kabul etmeyi içerir.
Muhasebede Etik İkilemler
Yönetim organları ve muhasebe kuralları, muhasebe alanında açıkça belirtilmiş bir etik kuralları kullanmasına rağmen, her muhasebe durumu için açık ve tutarlı kurallar olduğu izlenimini yaratabilir. Ancak, gerçek durumlarda çalışmaya başladığınızda durum çok daha karışık olabilir. Bir muhasebeci iki farklı işletme için çalışıyor olabilir ve bir şirketin diğer şirketin refahını etkileyebilecek ayrıcalıklı bilgilere erişimi olabilir. A Şirketi, B Şirketi'ne yatırım yapmayı düşünüyor olabilir, ancak muhasebeci, B Şirketi'nin uğraştığı her iki işletmeyle birlikte çalışmaktan haberi olabilir. Bu durumda, en etik eylem süreci, muhasebecinin geri adım atması ve her iki şirkete de içeriden bilgi vermekten kaçınması olacaktır.
Muhasebeciler muhasebe bilgilerinin nasıl rapor edileceğine karar verirken etik ikilemlerle de karşılaşabilirler; Bazı takdir yetkisi ve karar çağrıları için izin veren bir süreç. Bir ekipmanın giderinin veya değerinin düşürülüp düşürülmeyeceğine karar vermek, gelir tablosunda net karı etkileyebilir ve bu da yatırımcıların değerlendirdiği şirketin değerini etkileyebilir. Harcamaları şirketin değerine katkıda bulunacak şekilde bildirmek yasadışı olmayabilir, ancak bilgileri tamamen şeffaf olmayan şekillerde çarpıtır. Benzer şekilde, bir harcama kalemini bir başkasına değil bir departmana tahsis etme kararı, harcama her ikisine de yararlı olsa bile söz konusu departmanların başarı ölçümlerinde dengesizlik yaratabilir.
Bu ikilemler için açık ve kolay cevaplar yoktur, ancak etik bir muhasebeci bu kararları biraz daha kolaylaştıracak yönergeleri izleyebilir. Hem muhasebe davranış kuralları hem de yasaların yanı sıra, özelliklerinin ardındaki ruhu düşünmek önemlidir. Bir muhasebeci bir durumun ayrıntılarını dışarıdan biriyle tartışmasa bile, böyle bir sohbeti hayal etmek bile ona değerli bir bakış açısı sağlayabilir. Sıkı veya nesnel ölçütler veremese de, sezgi ve içgüdüsel duygular yararlı etik kılavuzlar olabilir.
Eğitim Programları ve Tarihçesi
Muhasebe etiği, alanın bu kadar önemli bir yönü olduğundan, birçok üniversite ve eğitim programı, muhasebe etiği konusunda eğitim veren ve etik soruları araştıran dersler sunmaya ve hatta talep etmeye başlamıştır. Bu gelişme, kısmen şüpheli muhasebe uygulamalarıyla ünlü olan Enron'un çöküşü gibi yüksek profilli vakalarla desteklenmiştir. Muhasebe etiğindeki sınıfların mevcudiyeti, kısmen profesyonel muhasebe uygulamalarının gölgeli olabileceği algılarını ele almak ve aynı zamanda alana giren kişilerin etik olarak sorgulanabilir herhangi bir faaliyette bulunmalarını engellemek için hizmet eder.
Muhasebe etiğinde ders alma zorunluluğu yeni bir gelişme olsa da, etik ilkeler modern muhasebenin özüne dayandırılmıştır. Genel olarak muhasebe babası olarak bilinen Luca Pacioli, İtalyan Rönesansı'nda yaşadı ve yazdı. Beklediğiniz gibi bir matematikçi veya işadamı olmak yerine, Pacioli, muhasebenin ahlaki bir bilim olduğuna inanan bir ilahiyatçıydı.
Pacioli, muhasebe amacının bir işletme sahibinin satıcılar, müşteriler ve alacaklılar ile olan finansal ilişkisini ifade etmek olduğuna inanıyordu. Muhasebe faaliyetinin merkezinde yer alan muhasebe denklemi, varlıkların eksi borçların özkaynaklara eşit olduğunu belirtir. Başka bir deyişle, bir işletme sahibi yalnızca alacaklılara borçlu olduğu borçları hesapladıktan sonra geriye kalanlara sahip olur. Bir bankada para varsa bir işletmenin fazla vermiş gibi görünebilir, ancak bu paranın yabancılara borcu olması durumunda, o zaman aslında bir varlık değildir. Bu vurgu, modern ticaret örgütleri ve muhasebe profesörleri tarafından ortaya konan etik muhasebe ilkelerinden farklıdır, ancak mesleğin kendisi kadar eski ve alakalı olan derin bir gerçeğe değinmektedir.
