Açık piyasa işlemleri, bankacılık sisteminin para arzını genişletmek veya daraltmak için devlet menkul kıymetlerinin alım satımıdır. Bu menkul kıymetler, ekonomik büyümeyi teşvik etmek için ülkenin bankacılık sistemine ek para enjekte etmenin bir yolu olarak açık piyasada alınıp satılmaktadır. Ayrıca, menkul kıymetler satmak ve ekonomik bir daralmaya neden olmak için ülkenin para arzından para almak için kullanılırlar.
İpuçları
-
Çok basitçe söylemek gerekirse; açık piyasa işlemleri, ülkenin Merkez Bankası tarafından açık piyasada menkul kıymet alım satımı olarak tanımlanmaktadır. Bu, Federal Rezervin para politikasını uygulamak için kullandığı önemli bir araçtır.
Açık Piyasa İşlemlerini Tanımlamak
Merkez Bankası olarak da adlandırılan Federal Rezerv Bankası veya Fed, açık piyasada menkul kıymetlerin alım satım alımını ve genişletici veya daraltıcı para politikasını uygulama aracı olarak içeren açık piyasa işlemleri (OMO) yürütmektedir. Federal Reserve, bu alım-satım faaliyetini, faiz oranlarını etkilemek veya değiştirmek için üç temel araçtan biri olarak kullanır.
Federal Açık Piyasa Komitesi (FOMC), Merkez Bankası'nın OMO'su aracılığıyla yerine getirmesi için belirli kısa vadeli hedefleri belirlemektedir. New York Federal Rezerv Bankası, gerçek açık piyasa alım satım işlemleriyle ilgilenen bir işlem masasına sahiptir.
Bu işlemler, çoğunlukla hazine bonoları, senetler ve tahviller olmak üzere sınırlı sayıda teminat içerir ve her yıl, New York Federal Rezerv Bankası, o yıl için OMO faaliyetinde yer alan işlemlerin ayrıntılarını içeren yıllık bir rapor yayınlar.
Fed, piyasadaki geçici sorunları ele almak için bazı işlemleri ve kalıcı değişimi uygulamak için diğer işlemleri kullanarak farklı tiplerde OMO'lar yürütmektedir. Federal Merkez Bankası New York’un kalıcı ve geçici OMO’sinin detaylarını web sitesinde bulabilirsiniz.
Federal Açık Piyasa Komitesi
Federal Açık Piyasa Komitesi veya FOMC, kısa vadede açık piyasa operasyonlarının hedeflerine karar veren organdır. FOMC ayrıca Federal Reserve'ün para politikası oluşturma organı olarak da hizmet vermektedir.
Her yıl sekiz kez veya her altı haftada bir toplanır. Yeni finansal veya ekonomik gelişmeleri gözden geçirmek için yapılan zamanlanmamış toplantılar da gerektiğinde gerçekleştirilebilir. Her düzenli toplantıdan sonra, FOMC ekonomi ile ilgili verilen kararı ve komite tarafından belirlenen yeni politikaları tanımlayan bir politika beyanı yayınlar ve FOMC Başkanı bu güncellemeler hakkında basına her yıl dört kez bilgi verir.
Basın brifingi tipik olarak FOMC'un en son politikalarıyla ilgili ek bilgi ve detaylar sunar ve aynı zamanda ekonomi için mevcut projeksiyonlarının güncellenmiş bir görünümünü sunar.
FOMC ve talep ettiği OMO'ların temel amacı makroekonomik politikanın iki önemli görevini yerine getirmektir. Bu iki görev, ülke için azami istihdam sağlamak ve tüketiciler için istikrarlı fiyatlandırma seviyelerini korumaktan ibarettir.
FOMC, ekonomik görünümündeki herhangi bir değişiklik de dahil olmak üzere ekonominin durumuna ilişkin mevcut görüşünü ele almak için uygun gördüğü cevaba dayanarak, kısa vadeli faiz oranlarını etkileyecek OMO faaliyetlerini belirleyerek bu sonuçları başarmaya çalışmaktadır.
2008'in kargaşalı piyasa koşullarından bu yana, FOMC, Fed'in federal kurumlar tarafından garanti edilen büyük miktarlarda Hazine menkul kıymetleri ve teminatlı menkul kıymetler satın alma emri vermesi için bir emir vererek uzun vadeli faiz oranlarını ele almaya başlamıştır. Daha uzun vadeli ve ekonomideki toparlanma çabalarına daha fazla destek ver.
Açık Piyasa İşlemleri Mekaniği
Fed'in açık piyasa işlemleri nelerdir? Nasıl çalışıyorlar? Fed veya Merkez Bankası, devlet tarafından verilen borçlanma araçlarını alıp satar. Bunlar Hazine bonoları, senetler ve tahviller olarak bilinir. Amaç, ekonomiye daha fazla para dolaştırarak veya arzın azaltılması için ekonomiden para çekerek para arzını etkilemektir.
Arzulanan sonuç, mevcut ekonomik ortamda neyin gerekli olduğuna bağlı olarak faiz oranlarını etkilemek ve bunları daha yükseğe ya da altına taşımaktır. Fed, menkul kıymet satın almaya karar verdiğinde, genişlemeye yol açan ekonomiye para koyuyor, çünkü bankaların borç vermek için daha fazla parası var, tüketicilerin daha fazla harcama yapmasına yardımcı oluyor.
Fed devlet borçlarını sattığında, bankalar ve yatırımcılar bu menkul kıymetler karşılığında paralarından vazgeçerler; bu da ekonomiden para çeker ve daraltıcı bir para politikası örneğidir.
Fed, menkul kıymetler satın aldığında, hesabından kendi parasını kullanarak kendilerine ödeme yapar. Bu önemlidir, çünkü Fed, varlığın içine ve dışına para getirme yetkisine sahip tek organdır. Bu varlık, genellikle gerçek fatura ve madeni paralardan ziyade dijital biçimde olmasına rağmen, para yaratır.
Satıcılar Fed'in parasını alır ve özel banka hesaplarına koyarlar. Ardından bankalar bu parayı rezerv hesaplarını arttırmak için kullanıyorlar ve bu onlara müşterilerine daha fazla kredi sunma kapasitesi veriyor. Bu para arzı artar ve faiz oranları en azından kısa vadede daha da düşer.
Diğer taraftan, Fed dolaşımdaki para miktarını azaltmak istediğinde, tersine çalışır. Fed devlet tahvillerini hesabından satar ve alıcılar bu tahvilleri almak için özel banka hesaplarından para kullanırlar.
Özel bankalar çekleri temizler ve geliri Fed'e gönderir. Özel Bankalar artık müşteri mevduat hesaplarında daha az paraya ve Federal Reserve hesaplarında daha az paraya sahip. Bu, özel bankaların kredi verme kabiliyetini azaltır ve daha az kredi, ekonomide daha az para demektir; bu, en azından kısa vadede daha yüksek faiz oranları ile sonuçlanır.
Para Politikasına Genel Bakış
Para politikası, Fed'in ülke ekonomisinde ne kadar para ve kredi bulunduğunu etkilemek için kullandığı mekanizmayı ifade eder. Kredi ve para mevcudiyetindeki değişiklikler, faiz oranlarındaki değişimlere neden olur.
Aynı zamanda, kredinin maliyeti olarak da bilinen faiz oranları, tasarrufları teşvik eder ve yüksek olduğunda yatırım yapar. Ancak, ilgi yüksek olduğunda harcamaları engeller.
Düşük faiz oranları ise harcamaları teşvik ederken tasarruf etmeyi ve yatırım yapmayı teşvik etmiyor. Örneğin, tüketiciler daha ucuz kredi ve daha ucuz kredilerin tadını çıkaracaklar. Mevcut para ve kredi miktarı çok hızlı bir şekilde arttığında, genel fiyat seviyeleri de enflasyonu artıracak şekilde artmaktadır. Fed, faiz oranlarını ılımlılaştırmak için para politikasını kullanmaktadır.
OMO'ların yanı sıra, Fed ekonominin faiz oranlarını düzenlemek için iki araç daha kullanıyor. Bu araçlar banka rezervleri gereksinimleri ve iskonto oranıdır. Banka rezerv gereklilikleri, müşteri bankalarının belirli bir yüzdesi olarak belirlenen, özel bankaların kasalarında veya Fed'teki mevduatlarında bir güvenlik biçimi olarak tutmaları gereken bir miktarı temsil eder. Ek olarak, Fed bankalara kısa vadeli olarak kredi verir ve bunu yapmak için faiz ister. Bu faiz oranı iskonto oranı olarak bilinir.
Genişleyici Para Politikası
Genişleyici bir para politikası, ekonominin para arzını arttırmak için Fed'in çıkardığı bir politikadır.
Para arzı arttığında, bu ekonomiyi artıran daha fazla harcama yaratır. Fed, faiz oranlarını düşük tutuyor ve bu da işletmeleri ve bireyleri çeşitli ekonomik projeler için daha fazla borç almaya teşvik ediyor.
Fed, Hazine bonolarına ödenen faiz oranını nicel hareketlilik olarak bilinen bir süreçle düşürebilir. Bu, fonları bankalar için daha ucuz hale getirir, bu da tüketicilere daha fazla para borç verebilir. Genişleyen para politikası, Fed para arzını çok hızlı bir şekilde arttırır ve bu da tüketiciler için mal ve hizmet fiyatlarının yükselmesine yol açarsa enflasyon riskini taşır.
Kasılma Para Politikası
Kasılıcı bir para politikası, genişleyici politikanın zıttıdır. Fed, ekonomik büyümenin çok hızlı hareket eden bir hızda gerçekleşmesi ve enflasyona neden olması durumunda bu tür eylemleri uygular. Kasılma para politikası bir miktar kontrol uygulamak ve ekonomiyi fiyatlara daha fazla istikrar getirmek için yavaşlatmak için kullanılabilir.
Örneğin, işsizlik oranının çok düştüğü güçlü bir ekonomide ve şirketler işçi bulamıyorsa, bu ekonomistlerin enflasyonist bir boşluk dediği şeyi yaratıyor. Boşluğu azaltmak için kullanılan tipik araçlar arasında OMO'lar, diğer alanlarda azaltılmış devlet harcamaları ve vergi artışları yer alıyor.
Hükümet harcamalarını düşürdüğünde, ülkenin genel talep eğrisini düşüren mal ve hizmetlere olan talebini azaltır. Vergi artışları talebi azaltır ve ekonomiyi yavaşlatır, çünkü tüketiciler harcayacak ve yatırım yapacak daha az para ile kalacak ve bu da ülkenin genel toplam talebini azaltacaktır. Talepteki bu düşüşler ekonominin daralmasına yol açmaktadır.
İndirim Oranı
İskonto oranı, belirli bankaların Fed'den borç para almak için ödedikleri faiz oranı olarak tanımlanmaktadır. İndirim oranı her 14 günde bir güncellenir. Fed, iskonto oranını değiştirerek mevcut para arzını kontrol edebilir ve bu da enflasyon üzerinde ve genel olarak faiz oranlarında etkili olur.
İskonto oranını yükseltmek, bankaların Fed'den borç para almak için daha fazla ödeme yapmaları gerektiği anlamına gelir. Örneğin, bir bankanın rezervleri Fed'in istenen seviyenin altına düşerse, kıtlığı karşılamak için borç alması gerekir. Ancak bu süreç uygun değildir ve bankalar kısa vadeli ihtiyaçlar için birbirlerinden borç almayı tercih ederler.
Ülkenin çeşitli bölgelerinde bulunan Federal Reserve Banks, iskonto oranlarını belirler. Üç farklı indirim oranı var; Birincil kredi, ikincil kredi ve mevsimsel kredi oranları, her birinin farklı bir faiz oranı vardır.
Birincil faiz oranı, genellikle iyi durumda olan bankalara, genellikle yalnızca bir gecede alınan kısa vadeli krediler için geçerlidir. Birincil kredi için primi indirgeme uygunluğunu yerine getiremeyen bankalar, kısa vadeli ihtiyaçlar için borç para almak veya herhangi bir ciddi mali sorun durumunda yardımcı olmak için ikincil kredi için başvurabilirler. Bölgesel Federal Rezerv Bankaları, mevsimsel tatil köyü topluluklarında veya tarımsal topluluklarda bulunan bankacılık kurumları gibi her yıl fon dalgalanması yaşayan küçük bankalara mevsimsel kredi sunmaktadır.
Birincil kredi indirim oranı, genellikle kısa vadeli piyasa faiz oranının hemen üzerindedir ve ikincil oran, birincil kredi oranından daha yüksektir. Mevsimsel iskonto oranı, belirli piyasa oranlarının ortalaması alınarak belirlenir. Tüm bölgesel federal rezerv bankaları genellikle üç programın her biri için aynı indirim oranlarını korur.
Banka Rezerv Gereklilikleri
Bankacılık kurumları, mevduatlarının sorumluluğuna karşı korunmak için belirli miktarda para bulundurmak zorundadır. Başka bir deyişle, bankanın yatırdığı toplam fon miktarının bir yüzdesi olarak belirlenen belirli bir miktar müşteri çekme işlemlerini karşılayacak miktarda nakit bulundurması gerekir. Bankalar bu güvenceyi uyguladıklarında, Fed müşterilere elde ettikleri nakit tutarının bir yüzdesine dayanarak kredi vermelerini sağlar.
Fed, banka rezervlerini iskonto oranı ve açık piyasa işlemleri ile birlikte para politikası aracı olarak kullanmaktadır. Örneğin, Fed bankalar için rezerv gereksinimini azalttığında, bu parayı serbest bırakır ve genişleyici bir para politikasına katkıda bulunur. Buna karşılık, Fed rezerv gereksinimini yükselttiğinde, bu işlem likiditeyi veya mevcut nakit parayı azaltır ve hızlı hareket eden bir ekonomiyi soğutur. Bu daraltıcı para politikasıdır.
Federal Reserve Yönetim Kurulu, banka rezerv gerekliliklerini değiştirme yetkisi olan tek kuruluştur. Bankalar rezervlerini kasalarının içinde nakit olarak tutmak veya bölgesel Federal Rezerv Bankasına yatırmak zorundadır. Bir bankanın yedek parası fazla ise, bu fonlar için Fed'den faiz ödemesi yapılır.
