Bir işverenin bir işgücü üyelerine ilişkin vermesi gereken temel kararlardan biri, bu çalışanların tam zamanlı mı yoksa yarı zamanlı kapasitelerde mi hizmet edeceğidir. Çoğu durumda, işverenler, çalışanları tam zamanlı çalışmalardan yarı zamanlı çalışma programlarına değiştirmekte özgürdür. Bununla birlikte, işverenler karara dikkatlice yaklaşmadıkça, bunun istenmeyen sonuçları olabilir.
Tam Zamanlı ve Yarı Zamanlı
İşyeri güvenliği ve asgari ücret gereklilikleriyle uğraşanlar gibi temel iş yasalarını kontrol eden federal hükümet, tam zamanlı ve yarı zamanlı emek arasında bir ayrım tanımıyor. Bu, her bir işverenin bu şartları kullanması, isteğe bağlı olarak haftada 30 veya 40 saat süren keyfi gibi, iç yönergelere veya yaygın olarak kabul edilen tanımlara dayandığı anlamına gelir. Örneğin, bir işveren için tam zamanlı olarak nitelendirilen bir işçi programı, başka bir işletmede yarı zamanlı kategoriye girebilir. Ancak, tüm çalışanlar, çalıştıkları saat sayısına bakılmaksızın aynı yasal haklara sahiptir.
İşveren Hakları
İşverenler, bildirimde bulunarak veya çalışanların çalışma saatlerini düşürmek için programlarını değiştirerek genellikle çalışanları tam günden yarıya değiştirebilirler. İşverenler bunu, gelirin düşük olması veya taleplerin yavaş bir şekilde artması veya mevsimsel düşüş nedeniyle işgücüne daha az ihtiyaç duyulması durumunda maaş bordrosunda tasarruf etmek için yapabilir. İşverenler, çalışanların durumunu sadece tam zamanlı çalışanlar için sağladıkları faydaları ortadan kaldırmak için değiştirebilirler; işveren, sağlık sigortası ve emeklilik tasarrufu planlarına yüksek katkısı olması nedeniyle işverene önemli tasarruflar sağlayabilir.
Kısıtlamalar
Bazı durumlarda, bir işveren bir işçinin haftalık saatlerini veya çalışma durumunu yasal olarak azaltamayabilir. Bu, çalışanın çalışma saatlerini, durumunu veya istihdamdaki değişimin etkileyeceği faydaları tanımlayan resmi veya zımni bir sözleşmesi olduğunda meydana gelir. Resmi sözleşme gerektirmeyen işverenlerin, çalışan el kitapları, işe alım broşürleri ve işe alım reklamları gibi zımni sözleşmelerin çalışma saatleri veya sosyal haklar hakkında bilgi içerip içermediğini bilmesi gerekir. Örneğin, bir işletmede tam zamanlı istihdamı haftada 40 saatten fazla bir şey olarak tanımlayan ve aynı zamanda bir iş unvanını tam zamanlı bir pozisyon olarak tanımlayan bir çalışan el kitabı varsa, işveren o iş unvanındaki bir işçinin saatini azaltamaz. bu zımni sözleşmeyi ihlal etmek.
sonuçlar
Bir çalışanı tam zamanlıdan yarı zamanlı olarak değiştirmek, bir işletme için hepsi olumlu değil, birkaç sonuç doğurabilir. Yararlarını kaybeden çalışanlar, başka bir yerde işe devam etmek için işi bırakabilir ve işi işe alma ve eğitim masraflarının yanı sıra doldurma pozisyonunda bırakabilirler. Federal kurallar uyarınca fazla mesai kanunlarından muaf tutulan çalışanlar, yarı zamanlı çalışmalarına başladıklarında, bu tür bir hareketin işletmeler için elde edeceği bordro tasarruflarını azaltacak şekilde uygun olabilirler. Son olarak, diğer çalışanlar şirketin genel performansının zayıf olduğunu veya çalışanların ihtiyaçlarına ve yönetiminin alt satırdaki odaklanmalarına dikkat edilmediğini gösterirse, işyerindeki saatleri kısmak moral bozabilir.
