İş dünyası, çalışanları iki sınıfa ayırır: muaf ve muaf değil. Muaf ve muaf olmayan çalışanlar arasındaki en önemli fark, tazminat yapısıdır. Her iki tür çalışanın da asgari ücret kazanma hakkı vardır. Ancak, muaf olmayan çalışanlara saatlik ücret ödenmekte ve fazla mesai ücreti almaya hak kazanırken, muaf tutulan çalışanlar çalışılan fiili çalışma saatleri ne olursa olsun aynı ücreti almaktadır.
Çalışan Sınıflandırması
İşverenler, iş rollerini muaf veya muaf olmayan olarak sınıflandırma sorumluluğuna sahiptir. Bir pozisyonu muaf olarak sınıflandırmak için iş tanımının belirli kategorilere girmesi ve Çalışma Bakanlığı tarafından belirlenen özel testleri karşılaması gerekir. Genel olarak icra, idari, satış ve profesyonel meslek pozisyonları muaf statü kazanır. Her iş pozisyonu, muaf bir pozisyon olarak kabul edilmek için farklı gereklilikleri karşılamalıdır. Örneğin, bir idari çalışan muaf sayılması için bağımsız yargı kullanabilmeli ve profesyonel bir pozisyon belirli bir alanda ileri düzeyde bilgi gerektirmelidir.
İstisnasız Çalışan Tazminatı
Muaf olmayan bir çalışan, FLSA'daki düzenlemelerden ve korumalardan muaf olmayan bir çalışandır. FLSA'ya göre, işverenler, en azından istisnasız çalışanlara asgari ücret ödemek zorundadır. İstisnasız çalışanlar ayrıca bir çalışma haftasında 40 saatten fazla çalışıyorlarsa fazla mesai ücretine hak kazanırlar. Bu saatler için fazla mesai ücret oranı, normal saatlik ücretin en az bir buçuk katına eşit olmalıdır.
Muaf Çalışan Tazminatı
Saat başı ödeme yerine, muaf çalışanlara ücretler düzenli olarak ödeniyor. Terimin ima ettiği gibi, muaf çalışanlar belirli FLSA düzenlemelerinden muaftır. Bu, işverenlerin, çalışanları muaf tutmak için fazla mesai ücretleri ödemek zorunda olmadığı anlamına gelir. Muaf bir çalışanın 25 saat veya 65 saat çalışıp çalışmadığına bakılmaksızın, verilen çalışma haftası için aynı maaşı almaya devam eder. Federal asgari ücretten muaf olmalarına rağmen, muaf çalışanların FLSA tarafından belirlenen asgari haftalık maaş almaları gerekir.
Devlet sorunları
Federal yönetmeliklerin üstünde ve ötesinde, devletler muaf ve muaf olmayan çalışanlar için standartları korur. Devletlerin her ikisi için de devlete özel bir asgari ücret belirleme kabiliyeti vardır. Pek çok eyalet işverenlerden muaf olmayan çalışanlara belirli durumlarda fazla mesai ücreti ödemesini ister. Örneğin, Kaliforniya, işverenlerin, belirli bir iş gününde sekiz saatten fazla çalışan istisnasız çalışanlara fazla mesai ücreti ödemelerini gerektirir.
