Kişi başına düşen gelir, ekonomistler ve hükümetler tarafından bir ülkenin genel refahını belirlemek için kullanılan bir sayıdır. Kişi başına gelir bulmak için, bir ülkenin Gayri Safi Yurtiçi Hasıla toplam nüfusa bölünmüştür. Kişi başına düşen gelir, bir bireyin yılda kaç para kazandığı hakkında hiçbir şey söylemez.
Eğitim
Bir ülkedeki vatandaşlar için eğitimin kalitesi, kişi başına geliri etkileyen GSYİH üzerinde büyük bir etkiye sahiptir. Eğitimin kalitesini ve kullanılabilirliğini artıran ülkeler ulusal ekonomik üretimlerini artırabilir. Örneğin, bir ülke teknoloji pazarında satış için yeni ürünler tasarlayan daha büyük bir mühendis nüfusuna sahip olduğunda, o ülkenin ulusal üretim çıktısı, çoğunlukla kırsal tarıma ve inşaata dayanan bir ülkeden daha büyüktür. Yüksek eğitimli nüfus, ekonomisine daha fazla katkıda bulunmakta, GSYİH'yı artırmakta ve kişi başına düşen geliri arttırmaktadır.
tüketim
Tüketici tüketimi, bir ülkenin toplam ekonomik üretimini artırarak kişi başına düşen geliri artırır. Mal ve hizmetlere daha fazla harcanan ulusal nüfus GSYİH'ya yarar sağlıyor. Kişi başına düşen geliri artırmak için tüketici harcamaları teşvik edilmelidir. Örneğin, faiz oranları federal hükümet tarafından düşürüldüğünde, tüketiciler daha fazla mal ve hizmet satın almak için kredilerini kullanıyor. Harcamaları teşvik eden her türlü eylem - indirim, vergi indirimleri veya diğer teşvikler - kişi başına düşen GSYİH ve geliri arttırır.
İhracat
Bir ülkenin GSYİH'sının bir kısmı, yıl için toplam ihracat eklenerek hesaplanır. Bir ülkenin diğer ülkelere satış için ürettiği tüm ürünler ihracat olarak kabul edilir. Örneğin, Japonya, ABD’deki tüketicilerin satın alması için araç ihraç ediyor. Bir Birleşik Devletler tüketicisi tarafından satın alınan her Japon aracı, Japon ekonomisinin GSYH'sini arttırmakta ve bu da kişi başına düşen geliri arttırmaktadır. İhracat sayısının arttırılması doğrudan kişi başına düşen geliri arttırmaktadır.
Devlet harcamaları
Bir hükümet, ülke içinde daha fazla para harcayarak ülkesinin GSYİH'sini artırabilir. Altyapıya, hükümet programlarına veya sübvansiyonlara harcanan her para GSYİH'yi ve kişi başına geliri artırma potansiyeline sahiptir. Örneğin, hükümet askeriyede kullanılmak üzere savaş uçakları sipariş ettiğinde, savunma ve havacılık müteahhitleri işleri için para alır ve GSYİH'yi artırır. Bir müteahhit tarafından yapılan her uçak, ulusal ekonomik çıktıya eklenen bir üründür.
