İşyerinde ayrımcılık, dünya çapındaki şirketlerde çoğalan bir konudur. Çalışanların kendilerine verilen tedavinin haksız ve taraflı olduğu durumlarda ayrımcılığa uğradığı söylenir. Amerika Birleşik Devletleri'nde yasa tüm çalışanların aynı şekilde muamele görmesini şart koşuyor. Yasal olarak, 15 veya daha fazla çalışanı olan kuruluşlar, ayrımcılığa karşı uygulamaların yerinde olmasını zorunlu kılmaktadır.
Ücret ayrımcılığı, iki işçiye aynı iş için farklı ücretler ödendiğinde ortaya çıkar. Daha düşük ücret alan çalışanın ayrımcılığa uğradığı söyleniyor. Ayrımcılığın gerçekleştiği dört ana yol vardır.
Cinsiyete Göre Ücret Ayrımcılığı
Ücret ayrımcılığı, bir şirketin erkek çalışanlarına eşit nitelikteki kadın meslektaşlarına kıyasla daha yüksek maaşlar ödemesi veya bunun tersi durumda meydana gelir. Bu uygulama dünya genelinde yaygındır. 1963 Eşit Ücret Yasası, her iki cinsiyetten birinin üyelerine eğitimin nitelikleri, becerileri ve deneyimi açısından işin gereklerini yerine getirdiği sürece, aynı şekilde ödenmeleri gerektiğini zorunlu kılar. Bir kişi mağdur olduğunu hissettiğinde, yasal yardım alabilir.
Irkta Ücret Ayrımcılığı
Ücret ayrımcılığı da ırk temelinde gerçekleşir. Farklı ırklara ait iki çalışana farklı maaşlar ödenebilir. Bu dünyadaki ana ayrımcılık türüdür. Ücret ve maaş zammı oranlarında ayrımcılık yapılır ve bir yarışın diğerlerine karşı olan üyelerine ikramiye verilmez. 1964 tarihli Medeni Haklar Kanunu, bu tür uygulamaların Amerika Birleşik Devletleri'nde gelişmemesini sağlar. Kötü muamele görmüş çalışanlar, işverenlerine karşı dava açabilir.
Yaşta Ücret Ayrımcılığı
Bazı şirketler daha genç çalışanlara sahip olmayı tercih ederken, bazıları ise daha yaşlı çalışanların deneyim sahibi olmasını ister. Görüşlerine bağlı olarak, yönetim bazen çalışanlar arasında yaşlarına göre ayrım yapar. Aynı iş için çalışanlara eşit olmayan maaşlar ödenmektedir. Çalışanlar işin tüm şartlarını yerine getirdiği sürece, eşit ücret ödenme hakkına sahip olurlar ve ayrımcılığa maruz kaldıklarını düşündüklerinde yasal yollardan başvurabilirler. 1967 tarihli İş Kanunu, şirketlerin açıkça 40 yaş ve üstü çalışanlara karşı ayrımcılık yapmamaları gerektiğini belirtmektedir. Eşit fırsatlar sağlamak ve ödeme yapmak zorundadırlar.
Engellilikte Ücret Ayrımcılığı
Bazen şirketler çalışanlarına karşı fiziksel engelleri temelinde ayrımcılık yaparlar. 1990 Engelli Amerikalılar Yasası, çalışanın işin gereksinimlerini karşıladığı ve çıktı sağladığı sürece, maaşlı bir çalışanla aynı maaşla ödenmesi gerektiğini belirtir. Şirket ayrıca, çalışanın çalışmaya devam etmesi için gerekli tüm olanakları elde etmesini sağlamakla yükümlüdür. Bu insanlara ayrı park yerleri, ofis olanaklarına, elatörlere ve tuvaletlere erişim sağlanmalıdır.
