Tek bir şahıs bir şirketin sahibi olduğunda, bir şahıs şirketi vardır. Bu mülkiyet tarzı, tek bir kişiye tam denetim sağlayarak, şirket vizyonunu belirlemesine ve şahıs mülkiyeti ile ilgili önemli vergi avantajlarından yararlanmasına olanak tanır. Ne yazık ki, ciddi sorumluluk potansiyeli ve istekli yatırımcıların bulunamaması, tek bir işletme sahibi tarzını daha az popüler kılmaktadır ve işletmenin büyümesini engelleyebilir.
Avantajı: tam kontrol
Tanımı gereği, bir tek mal sahibi, şirketin uzun vadeli kararlarından ve amaçlarından sorumlu olan tek bir kişiye aittir. Bu, işletmeye iki benzersiz avantaj sağlar. Birincisi, şahıs firması bir şirketin geleceği için tekil bir vizyona sahiptir. Bu, birden fazla mal sahibi olduğunda ortaya çıkabilecek karışıklığı ve anlaşmazlığı azaltır. Ek olarak, tek bir mal sahibine sahip olmak, bir kurul veya mal sahibi grubu tarafından birleşik bir karar beklemek yerine, işletme kararlarının hızlı bir şekilde ele alınmasını ve cevaplanmasını sağlar.
Avantaj: Vergiler
Tek mülk sahibi, çok işletme sahibi işletme modeline göre önemli vergi avantajlarına sahiptir. Örnek olarak, birçok eyalette bir tek mal sahibi, işletme vergilerini her yıl bireysel vergilerinin bir parçası olarak talep edebilir ve şirketin yalnızca bir kez vergilendirilmesini sağlar. Çok işletme sahibi işletme modelleri, işletmeye giren gelirler üzerinden vergilendirilir ve yine şirket genelinde çalışanlara gelir ödenir. Sonuç olarak, bir tek mal sahibinin her yıl yaşadığı toplam vergi yükünde önemli bir düşüş yaşanmaktadır.
Dezavantaj: Sorumluluk
Şahıs mülkiyetinde bir şirketin sahibi, şirketin üstlendiği tüm borçlardan ve finansal borçlardan kişisel olarak sorumludur. Bu, bir dava veya yasal cezalar durumunda şahsen sorumlu olmayı içerir. Bu yasal yükümlülükler, tek başına mal sahibi için önemli bir risk ve olumsuz bir yasal karar durumunda önemli borçlanma potansiyeli teşkil eder. Ek olarak, şahsi mali durumunu tehlikeye sokarak, bir şahıs bu borçlardan şahsen sorumlu tutulabilir.
Dezavantaj: Yatırım
Yatırımcıların tek mal sahiplerine bir yatırım şekli olarak bakmaları pek mümkün değildir. Tek bir mal sahibinin normal fonksiyonlarında söz sahibi olamamak bir yatırımcı için caydırıcıdır. Ayrıca, işletme sahibi kapıları kapatmaya ve iş yapmayı bırakmaya karar verirse şirket dağılır. Yatırımcıların bir şirketten uzaklaşmayı seçen mal sahibine karşı hiçbir koruması yoktur ve işi devam ettirmek için yasal bir yol göstermezler. Ayrıca, bu potansiyel bir şirketin spekülatif performansında olumsuz bir rol oynamaktadır.
