Amerika Birleşik Devletleri de dahil olmak üzere birçok ülke, bir merkez bankası komitesinin mevcut ekonomik koşulları gözden geçirdiği, ekonominin gelecekteki seyrini değerlendirdiği ve komite üyelerinin uygun politika eylemleri hakkında ne düşündüğü ile yanıt verdiği aktif bir para politikası izlemektedir. Aktif para politikasını tanımlamak, aktif pasif politikadan ayırmanızı ve aynı zamanda merkez bankalarının emrinde olan para politikası araçlarını anlamanızı gerektirir.
Tanım
Aktif bir para politikası pasif bir para politikası ile karşılaştırılabilir. Aktif bir para politikası çerçevesinde, ABD'deki Federal Reserve Board (“Fed”) gibi bir merkez bankası değişen ekonomik koşullara cevaben para politikasını belirlemek için kendi takdirini kullanır. Aktif politika, merkez bankasının ülke ekonomisine ilişkin değerlendirmesine dayanarak hareket edebileceği veya hareket etmeyeceği anlamına gelir. Pasif para politikası, aksine, para politikası eylemlerini dikte eden bir dizi kural içerir. Enflasyona göre ayarlanan gayri safi yurtiçi hasıla ile ölçülen toplam ekonomik çıktının yüzde 1'lik düşüşünde kısa vadeli faiz oranlarında yüzde 1'lik bir kesim gerektiren bir kural, isteğe bağlı eylemlerden ziyade önceden belirlenmiş kurallara dayanan pasif para politikası örneğidir. Politika yapıcılar.
Tarihçe
Ekonomi Politikaları Araştırma Merkezi (CEPR), ekonomist John Taylor tarafından 1993 tarihli bir makalenin, merkez bankacılarının enflasyon ve çıktıdaki dalgalanmalara yanıt olarak kısa vadeli faiz oranlarını değiştirdiği aktif bir para politikasını savunan bir araştırmanın temeli haline geldiğini yazıyor.. CEPR'ye göre, bu faiz oranı geri bildirimi “Taylor kuralları” olarak tanındı.
Özellikler
Aktif para politikası, merkez bankasının politika oluşturma organının en son ekonomik verileri gözden geçirmek ve politika eylemlerine karar vermek için düzenli olarak toplanmasını gerektirir. ABD’de bu grup Federal Reserve’ün Federal Açık Piyasa Komitesi’dir. San Francisco Federal Merkez Bankası'na göre, Federal Açık Piyasa Komitesi para politikasını belirlemek için Washington DC'de yılda sekiz kez toplanır. Komitenin politika araçları arasında ticari devlet tahvilleri veya açık piyasa işlemleri; bankalar için rezerv şartlarının değiştirilmesi; ve Bankaların gecelik krediler için birbirlerinden tahsil ettikleri kısa vadeli bir faiz oranı olan Federal Fon Oranını değiştirmek.
Yararları
Merkez bankaları, ekonomik baskı ve istihdamın en sürdürülebilir seviyelerini sağlamak ve aynı zamanda enflasyonist baskılar içererek istikrarlı bir fiyat sistemi sağlamak için para politikası uygulamaktadır. Aktif para politikası, politika yapıcılara enflasyonun beklenen seviyeyi aştığında veya ekonomik faaliyetin seyri beklenenden daha geniş bir seviyede büyüdüğünde veya darabiliyorsa harekete geçme esnekliği ve takdir yetkisi vermektedir. Aktif politika, merkez bankasının istikrarsızlığa yol açabilecek ekonomik dalgalanmaları azaltmasına izin veriyor.
hususlar
Yararlı olsa da, aktif para politikasının riskleri ve dezavantajları vardır. Milton Friedman gibi ekonomistler, aktif politikanın merkez bankacısının kararına çok fazla güvendiğini ve para politikası yoluyla yapılan aşırı düzenlemenin ekonomik sorunları daha da kötüleştirebileceğini iddia etti. Ek olarak, aktif politika, merkez bankacılarının, oturan bir hükümetin yeniden seçilmesini destekleyen çıktıları elde etmek için politik baskıya yanıt olarak ekonomik koşulları manipüle ettiği iddiasına karşı savunmasızdır. ABD'de, başkan Federal Rezerv Kurulu üyelerini atar, ancak Fed, çoğu siyasi baskıdan yalıtmak için Kongre'den ve başkandan bağımsız olarak çalışır.
