Dış ve iç borç arasındaki basit ayrım, birincisinin yabancı bankalar tarafından tutulan borç olduğu, ikincisi ise iç bankaların tuttuğu borçtur. Bununla birlikte, bu çok basit olabilir. Küreselleşme, “daha iyi ya da daha kötüsü için“ iç ”ve“ dış ”arasındaki ayrımların bulanıklaştığı entegre bir dünya ekonomisine yol açtı. İki borç şekli arasındaki farklılıklar hala mevcuttur, ancak bunlar yakından bütünleşmiştir.
Dış borç
Bir ülke yurtdışındaki bankacılardan borç aldığında, borç “dış” olarak kabul edilir. Daha spesifik olarak, borç bir yabancı para cinsinden sözleşmeli olduğunda dış borç vardır. Bu ayrım, örneğin Latin Amerika'da faaliyet gösteren ABD bankalarının, örneğin yerel para biriminde para ödünç verme seçeneğini açık bırakmaktadır.
İç Borç
Yerel olarak sahip olunan bankaların yerel para biriminde borçları “iç” borçtur. Brezilya'da faaliyet gösteren yabancı bankalar, hükümetin parasını “iç” borç olarak kabul edilen Reals'da borç veriyorlar. Küreselleşme çağındaki en büyük ayrım, yabancı faiz oranlarına karşı kırılganlıktır. Genel olarak konuşursak, iç borç temelde uluslararası veya diğer yabancı oranlardaki değişikliklere karşı bağışıklık kazanır. Brezilya para birimi olan Gerçek, yerel bankalar tarafından kontrol edilmektedir. Çin Yuanı devlet tarafından kontrol ediliyor. Bu nedenle, yerel oranlar düşükse, iç borç artacaktır. Yüksek ve yabancı oranlar düşükse, dış borç artacaktır.
Borcun Entegrasyonu
Genel olarak, iki borç türü arasında sık sık aralarındaki farkı ortadan kaldırabilecek bir ilişki vardır. Gelişme ekonomisti Michael Carlberg, dış borçlanma ile yüksek iç borç oranları arasında açık bir bağlantı olduğunu savunuyor. Yüksek yerel oranlar dış borçlanmayı teşvik eder ve dolayısıyla dış borç artmaktadır. Daha düşük yurt içi oranlar yerel borçlanmayı ve dolayısıyla yerel yatırımları teşvik eder. Buradaki kazanç, düşük iç borcun ihracat stratejisine, yüksek borcun ithalat stratejisine yol açması. Bu nedenle, iç borç ödeme sorunlarının dengelenmesine ve bunun tersi olur. Düşük borç, ülkenin iç sanayiyi finanse etmek için daha fazla nakit bulunması nedeniyle ihracat yoluyla zor para kazandığı anlamına gelir. Yüksek borç, ülkenin borç servisi nedeniyle daha az para bulunduğundan, ihtiyaç duyduğu ürünleri ithal etmesi gerektiği anlamına gelir. Bu nedenle, yüksek iç borç aşağı yönlü bir sarmaldır. Bu bağlantı doğruysa, iç borç ile dış borç arasındaki ayrım, büyük ölçüde anlamsal bir meseledir, çünkü her iki borç türü de birbiriyle bağlantılıdır.
Borcun Önemi
Yabancı para cinsinden yapılan borçlar, genellikle yerel faiz oranlarının yüksek olduğu anlamına gelir. Dış borç aynı zamanda borçlunun yabancı güçlere haksız olduğu anlamına gelir, çünkü dış faiz oranları borçlunun ekonomisini doğrudan etkileyecektir. İç borçlanma, ülkenin ekonomik egemenliğinin daha fazlasını sürdürdüğü anlamına gelir. İç ve dış borç arasındaki fark, ancak borcun sözleşmedeki para biriminin temel değişken olması açısından önemlidir. Yerel para birimi, yerel bankaların ve hükümetlerin yabancı para birimine göre kontrol etmeleri için daha kolaydır.
