Uluslararası finansal kurumlar, işletmelere veya hükümetlere acil durumlar için veya normal işletme fonksiyonları için borç verir. Bu kurumlar başka bir gruba para sağladıklarında, bir risk unsuru mevcuttur. Kurumların bu riskleri nasıl yönettiği özel durumlara bağlıdır. Yüksek riskli durumlar tipik olarak, normal bir işletme kredisinden çok, kredinin şart ve koşullarını içerir.
Devlet Destekli Kurumlar
Bazı finansal kurumlar doğal olarak bir hükümetin hazine departmanı ile bağlantılıdır. Federal Reserve, Dünya Bankası ve Uluslararası Para Fonu bunun güzel örnekleridir. IMF, ekonomik kriz yaşayan ülkelere ekonomisini istikrara kavuşturmak için geçici krediyle sağlayan uluslararası bir kurumdur. Bu kredi kurumun kurucusu ABD hükümeti tarafından desteklenmektedir. Dünya Bankası, hükümetlere, özel kurumlara ve şirketlere yardım etmek üzere tasarlanmış Birleşmiş Milletler uzmanlık kurumudur. Bu kredilerin amacı kalkınma ve sağlıkla ilgili projelere yardımcı olmaktır.
Özel Kurumlar
Deutsche Bank, HSBC, Goldman Sachs ve AIG gibi bazı uluslararası kuruluşlar özeldir. Bu şirketler, yatırımın risk seviyesine ve kâr potansiyeline dayanarak kredi kullanmaktadır. Çoğu finansal kararda olduğu gibi: Risk ne kadar yüksek olursa, potansiyel ödül de o kadar yüksek olur. Örneğin, bir finans kurumu hükümetin yolsuzluk seviyesine ve bilinen vandalizme rağmen Nijerya petrol sahalarına yatırım yapmaya karar verebilir. Özel kuruluşların borç verdiği birincil teşvik, hissedarlarına daha fazla servet kazandırması içindir.
Riskleri Yönetme
Uluslararası finansal kuruluşlar, hükümeti veya şirketin geri ödeme kabiliyetini, borç seviyesini ve grubun temerrüde düşme durumunda teminat olarak neler sunabileceğini ölçmektedir. Devlet destekli kurumlar, genellikle borç miktarından bağımsız olarak, özellikle de ekonomik felaketlerden dolayı kredinin verilmiş olması nedeniyle kredi verir. Grecian borç krizi sırasında IMF Yunanistan'a, uçan ekonomisini dengelemek için bir kurtarma paketi teklif etti. Bu durumda, risk, Almanya ve Fransa da dahil olmak üzere Avrupa Birliği'ndeki diğer ekonomilerin gücü nedeniyle azaltıldı.
Özel şirketler, riski yüksek faiz oranları, önceden ödenen ücretler ve katı şartlar ve koşullar yoluyla yönetmek için başka yollara sahiptir. Özel kuruluşlar temerrüt durumunda teminat tahsili talebinde bulunabilirler.
hususlar
Eski danışman John Perkins gibi bazıları, uluslararası finans kurumlarının, sömürü için doğal kaynaklar bakımından zengin Üçüncü Dünya ülkelerini hedef aldığını belirtiyor. 1970'lerde Panama'da şirketler, ayarlanabilir faiz oranları nedeniyle borçlarını temerrüde alacaklarını bilen ülkelere altyapı projeleri koymuşlardır. Temerrüder oluştuğunda, kurum fiyatın bir kısmı için teminat olarak gaz ve petrol gibi doğal kaynaklar topladı. Bu gibi durumlarda, yüksek temerrüt riski aslında finansal kurum için faydalı oldu.
