Üreticiler ve servis sağlayıcılar genellikle ürün veya hizmetlerine olan talebin sabit olmadığını tespit eder. Bu nedenle üretimlerini talebi karşılamak için planlamak çoğu zaman problemlidir. Üretim kapasitesini ayarlayarak öngörülen talebin karşılanması sorununu çözmek için toplu planlama geliştirilmiştir. Toplam planlamanın avantajları ve dezavantajları vardır. Çok çeşitli endüstrilerde kullanılabilir, verimli çalışması için bir yol haritası geliştirir, tüm üretim planlama süreçlerinde kullanılır ve aynı zamanda esnektir. Bu makale, toplu planlamada kullanılan bazı temel stratejileri ve bunların avantajlarını özetlemektedir.
Maliyet azaltma
Toplam planlama, yakın gelecek için üretim miktarını ve üretim planını belirlemekle ilgilidir. Toplam planlar, üç ila 18 ay boyunca geçerli olan orta seviye planlardır. Toplam planların temel amacı maliyetleri düşürmek ve kapasiteyi en verimli şekilde kullanmaktır. Operasyon departmanı, üretim oranını genel maliyetleri düşürecek şekilde planlamak için planlama dönemi için öngörülen talebi kullanır.
Üretim Planlarının Temelleri
Toplam planlar, kaynakları genel kategorilerde birleştirir ve ürüne özgü bir arıza vermez. Planı geliştirmek için kullanılan girdiler talep tahmini, kapasite, envanter seviyeleri ve işgücü büyüklüğünü içerir. Planlama dönemi için toplam üretim oranını vermek üzere toplam plan geliştirildikten sonra, üretim personeline verilir. Operasyonlar ve üretim personeli daha sonra planı “ayrıştırma” olarak adlandırılan bir süreçte haftalık, günlük ve saatlik programlara ayırır. Ayrıştırma sonuçları ana üretim programının (MPS) geliştirilmesinde kullanılmaktadır. MPS satın alma kararları, insanlar için zamanlamalar ve ürün önceliklendirmesi için kullanılır. Toplam planlar, tüm üretim planlarını geliştirmek için temel oluşturur.
İşe Özel
Toplu planlamada kullanılan iki ana strateji vardır: takip stratejisi ve seviye stratejisi. Takip stratejisi, üretimi öngörülen talebe eşit olarak ayarlar. Okullar, ağırlama işletmeleri ve hastaneler gibi birçok hizmet kuruluşu takip stratejisini kullanır. Seviye stratejisi temel olarak sabit bir çıktı oranını korumaya odaklanır. Bu strateji esas olarak imalat şirketleri tarafından benimsenmiştir.
Hizmet Sektörü Planlaması
Talep dengesiz olduğunda ve stok olmadığında Chase stratejisi en uygunudur. Dolayısıyla hizmet endüstrileri bu stratejiyi en çok kullanmaktadır. Odak öngörülen talebi karşılamaya odaklıdır, bu nedenle işgücü bunu başarmak için manipüle edilir. Chase stratejisi, talebi karşılamak için fazla mesai, taşeronluk ve yarı zamanlı çalışanlar kullanır. Takip stratejisini kullanmanın temel avantajı, talep dalgalanmalarını karşılamak için muazzam esnekliktir. Dezavantajı, daha yüksek işe alma ve eğitim maliyetleri anlamına gelmesidir.
Üretim Planlama
Seviye planlama, talep istikrarlı olduğunda kullanılır. Burada odak nokta sabit bir üretim oranını sürdürmektir. İş gücü değişmiyor. Bu stratejinin iyi eğitimli çalışanlar dahil olmak üzere birçok avantajı vardır; çünkü sık sık işgücü değişikliği, daha düşük ciro, daha düşük devamsızlık ve daha deneyimli çalışanlar yoktur. Toyota ve Nissan gibi şirketler ve daha pek çoğu bu stratejiyi kullanıyor. Dezavantajı, düşük talep dönemlerinde oluşturulan stok maliyetlerinin olmasıdır. Talepten bağımsız olarak üretimin sabit kalması nedeniyle, zayıf aylar boyunca stok artışı önemli olabilir.
Analiz ve Strateji
Toplam planlama, planlamacıların öngörülen talebi mevcut kapasiteyle karşılaştırmasını sağlar. Veri girişlerini kullanarak, planlayıcılar talebi karşılamak için çeşitli seçeneklerin maliyetlerini karşılaştırmak için grafiksel analiz kullanır. Toplu planlamadaki bu teknikler, şirketlerin sadece talebi karşılamak için en iyi seçenekleri belirlemelerini sağlamakla kalmaz, aynı zamanda kendi organizasyonlarındaki yetersizlikleri de bilmelerini sağlar. Böylece toplu planlama daha verimli stratejik planlar geliştirmeye yardımcı olur. Bu, tedarikçiler ve distribütörler ile stratejik ilişkiler geliştirmeyi ve ayrıca daha doğru pazar araştırması geliştirmeyi de içerir.
