Sermaye varlıkları arsa, bina veya ofis ve üretim ekipmanı gibi kalemleri oluşturur. Ayrıca, kredi ücretlerini, bazı faiz giderlerini ve telif hakları gibi maddi olmayan mülkleri de içerir. Bir işletme, bu kalemlerin yıllarca şirketin karına katkıda bulunmasını bekler; gelir ve gider eşleştirme ilkesi, maliyetin varlığın faydalı ömrü boyunca yayılmasını gerektirir. Genel olarak kabul edilen muhasebe ilkeleri veya GAAP, farklı varlık türlerinin faydalı olabileceğinin farklı beklentilerini kabul eder.
Fiziksel varlıklar
Binalar veya ağır ekipman gibi fiziki varlıklar, kullanım ömrünün uzamasına neden olmuş ve sermaye varlık muamelesi görmüştür. Bilanço, bu kalemlerin maliyetini alım fiyatından rapor eder. Genel olarak, bir onarım veya bakım, varlığın ömrünü uzatırsa, bu maliyet sermaye kalemi haline gelir. GAAP, bu tür sermaye giderlerini kaydetmek için kabul edilebilir iki yöntem tanır. Biri onarım maliyetini sermaye kalemlerine yeni bir kalem olarak ekler. Diğeri, birikmiş amortismanı gider tutarı kadar azaltır. Bu yöntem, ürün maliyetini tarihsel değerinde korur; ancak sermaye varlıklarının toplam değerini arttırır. Operasyonların sonucu olarak yapılan normal onarımlar sermaye varlıkları olarak değerlendirilmemektedir.
Aktifleştirme Faizi ve Kredi Ücretleri
Bir şirket zaman içerisinde bir bina veya ekipman gibi bir varlık inşa ederse ve bu inşaatı finanse ederse; inşaat döneminde krediye uygulanan faiz, varlığın maliyetinin bir parçası haline gelir. Benzer şekilde, bir bina satın almak için kullanılan ipotek gibi uzun vadeli krediler elde etmenin maliyetlerinden bazıları aktifleştirilmiştir. Diğer varlıklarda olduğu gibi, yıllık amortisman maliyetlerinin kaydedilmesi bu varlıkların maliyetini birkaç yıla yaymaktadır.
Maddi Olmayan Duran Varlıklar
Maddi olmayan varlıklar; patentler, telif hakları, ticari markalar, lisanslar, şerefiye ve fiziksel olarak bulunmayan diğer mülkler gibi fikri mülkiyeti içerir. Bu öğelerin tümü, işletmenin gelecekteki gelirine katkıda bulunur, bu nedenle varlık olarak muamele görmelerini gerektirir. Modern işin doğası değiştikçe, bu varlıkların değeri birçok işletmenin fiziksel varlıklarıyla orantılı olarak artmıştır. Bu varlıkların değerini veya faydalı ömrünü belirlemek, şirket yönetimi tarafından öznel bir yargıya varılmasını gerektirir.
Sermaye Varlıklarını Geliştirme Yöntemleri
2002'de Kongre tarafından kabul edilen Sarbanes-Oxley Yasası, ABD muhasebe kayıtlarını kural tabanlı bir sistemden uluslararası finansal raporlama standartları veya IFRS gibi ilkelere dayalı bir sisteme taşıma olasılığını araştırmak için Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonunu çağırdı. 2010 yılı Şubat ayında komisyon, böyle bir geçişe destek vermeye devam ettiğini açıkladı.
UFRS ve GAAP sermayeleştirilmiş varlıklara işlemlerinde birkaç noktada farklılık gösterir. Özellikle GAAP, varlıkların piyasa değerine göre yeniden değerlendirilmesine izin vermezken, UFRS bu tanımaya izin verir. UFRS, büyük sermaye varlıklarının bileşenlerinin ayrı ayrı amortismanını gerektirir. İnşaat sırasındaki ilgi de farklı muamele görüyor. İki varlık arasındaki sermaye varlık değerlerinin karşılaştırılması, bu farklılıkların bilinmesini gerektirir.
