İş sıralama kuralları, işlerin işlenmesi için önceliği belirler. Genellikle iş atama ve bunları tamamlamada verimsiz performansa yol açan zamanlama problemlerini ele alırlar. Merkezi öneme sahip olan iş akış süresi, bir işyerinin sipariş verme sürecinden bitimine ve salıverilmesine kadar bir mağazada geçirdiği süredir. İşlerin tamamlanması için harcanan ortalama süre, bir işyerinin performansını ölçmenin bir yoludur.
En Son Ödeme Tarihi
Bazı dükkanlar işleri en erken son tarihe göre sıralar. Bazen son tarih ataması olarak adlandırılır, en erken son tarihlere sahip işleme işlerinde en yüksek önceliğe sahiptir. İş atölyesi kalite performansı geç iş sayısı, geç işlerin ortalama gecikmesi veya tüm işlerin ortalama gecikmesi ile ölçülebilir.
En uzun işlem süresi
İş sıralamasına en uzun işlem süresi yaklaşımı, en uzun işlem süresi olan işlere en yüksek önceliği atar. İlk önce en uzun işi zamanlayarak, zamanlayıcılar iş programının sonunda kalan uzun iş sayısını azaltabilirler. Aynı zamanda, en kısa olanlardan olan son işlerin tamamlanma süresi de azalır.
En kısa işlem süresi
İş bitirme süresine dayanan bir diğer iş sıralama yöntemi olan en kısa işlem süresi yöntemi, ilk önce en kısa işlem süresi olan işleri atar. LPT zamanlama yönteminde olduğu gibi, SPT de her iş için başlangıç zamanı tahmini gerektirir. "İşletme Bilimi" nden Kenneth R. Baker'a göre, SPT işler için ortalama akış süresini azaltır.
İlk gel, ilk servis
Pek çok shope, iş emirlerini üretim merkezindeki geldikleri sıraya göre işleyen ilk gelen, ilk hizmet veren iş sıralama yöntemini kullanır. Varış zamanı, ilk giren ilk çıkar olarak da adlandırılan bu zamanlama kuralındaki belirleyici faktördür. Bazen en basit iş sıralama kuralı olarak tanımlanmaktadır. Örneğin, SPT ve LPT zamanlama yöntemlerinin aksine, FCFS zamanlaması için zaman tahmini gerekmez.
Tercih Edilen Müşteri Siparişi
Tercih edilen müşteri siparişi yaklaşımı, tercih edilen müşterilerin işlerine öncelik verir ve müşteri sadakati oluşturmak için yararlı bir araç olabilir.
