İncil, inançtaki olgun inançlılara dönüşüm ve mürettebat için evangelizmin önemini öğretir. Ancak birçok Hristiyan kilisesi, bir başkasına yoğun bir şekilde odaklanmakta, hatta bazı durumlarda daha önemli ya da gerekli olanı tartışmaktadır. Her ikisi de büyük işler olduğu için, Carnesville, Georgia'daki Gateway Believers Fellowship'in kurucusu David Coker'e ve Gürcistan'daki Carnesville'in kurucusu David Coker'e aynı anda hem iyi hem de aynı zamanda iyi yapmak zor, ancak imkansız değil. Bir kilise, ikisi arasındaki ilişkiyi anladığı zaman, evangelizmi ve öğrenciliği ertelemek ve insanları yeni dönüşümlerden olgun inançlı insanlara dönüştürmek kolaylaşır.
Evanjelikçilik ve Öğrencilik Arasındaki Fark
Evangelizm, yaşamlarında ihtiyaç duyduklarını ve Tanrı'ya güvenmek hakkında daha fazla şey öğrenmek isteyen inançlı olmayanlara yöneliktir, Güney Kaliforniya Üniversitesi'nde felsefe profesörü Dallas Willard, öğretim görevlisi ve Hristiyanlıkla ilgili birkaç kitabın yazarıdır. Hıristiyanlar, Müjde'nin mesajını, onları Mesih'i takip etmeye karar vermeye ikna etme niyetiyle paylaşmak için evangelizm yoluyla bu insanlara ulaşırlar. Başka bir deyişle, evangelizm, birçok insanın ilk tövbeye getirildiği ve Tanrıya olan gereksinimlerinin kabul edildiğini gösteren faaliyettir. Öte yandan, öğrencilik, Mesih'in benzerliğini günlük yaşamlarında daha fazla benimsemelerine yardımcı olmak için inançları artan bir inanç yolu boyunca öğretmeyi ve mentorluk etmeyi içeren uzun vadeli bir projedir. Bu, toplam ömür boyu bağlılığı içeren basit Mesih dönüşüm ve itiraf dualarının ötesine geçer. Profesör Willard, bir öğrenciyi “hayatındaki en önemli şeyin İsa'nın ne yapması gerektiğini nasıl yapacağını öğrenmek olduğuna karar vermiş bir kişi” olarak tanımlamaktadır.
Evrimcilik ve Öğrenci İlişkileri Arasındaki İlişki
Kökençilik ve öğrenci, Hristiyan yaşamının farklı yönlerini tanımlasa da, birbirleriyle ilişkilidir. Öğrenciliği olmayan evrimcilik, rüzgarda asılı olan, aslında bir Hristiyan yaşamını nasıl yaşayacağından emin olmayan yeni dönüşümler bırakıyor ve “dönüşümün” “biletlerini cennete götürmek” kadar hikayenin sonu olduğu izlenimini veriyor. Winfield Banks, Kuzey Carolina, Nags Head'deki Dış Bankalar Kilisesi'nin papazı Baş Ph.D., öğrenci yapmanın “diğerlerinden İsa'nın onlardan yaptıklarını” yapmak anlamına geldiğini açıklıyor. Öyleyse, bir kilisenin onları olgun bir Hıristiyan inancının gerektirdiği yeni düşünce kalıplarına, alışkanlıklarına ve yaşam tarzlarına yönlendiren bir öğrencilikten uzak tutamazsa, onlara evangelizm yoluyla ulaşmak yeterli değildir. Yeni bir dönüşüm öğretildiğinden ve Mesih'in yollarını taklit etmeyi öğrendiğinden, diğerlerine ulaşmak için daha motive ve donanımlı olacaktır. Öğrenci, daha fazla işçi üreterek evangelizm çalışmalarını besler.
Evanjelikçiliği ve Öğrenciliği Birleştirmek
Evangelizm ve öğrencilik arasındaki ilişki, bunun bir ya da bir önerme olduğu, karşılıklı olarak birbiriyle uyuşmayan, uygunsuz faaliyetler olduğu gibi yanlış algılanmasına aykırıdır. Güneybatı Missouri'de bulunan Forest Park Carthage papazı Greg Atkinson, bunun İsa'nın asla yapmadığı bir yapay ayrım olduğuna işaret ediyor. Büyük Komisyon (Matta 28: 16-20), Hristiyanları yeni dönüşümler getirmekten ve vaftiz etmekten daha fazlasını yapmaya çağırıyor ve inananların olgunlaşmasında en büyük etki için gerekli evangelizm ve öğrencilik füzyonunu yaratıyor. "Öğrenci yetiştirme" terimi, Hristiyanların yeni inananları eğitmek ve onları inanca dayandırmak için zaman harcaması gerektiği anlamına gelir. Uluslararası bir Hıristiyan bakanlığı olan Navigators, “Kayıp insanlara ulaşmadıkça bir öğrenci, gerçek bir öğrenci değildir ve sonuç olarak, bir öğrenci, öğrencilik olarak adlandırılan büyüme sürecine başlayana kadar gerçekten münhasır değildir” diyor.
İmanla Büyüyen
Öğretmenler arasında bir gerçektir, bir şeyi öğrenmenin en iyi yolu onu bir başkasına öğretmektir. Evangelizm yalnızca Mesih'teki yaşam hakkında ne öğrendiğini söylemeye bir inanç gerektirdiğinden, başka bir kişiye, öğrencinin öğrenim eğrisini hızlandırıp sağlıklı inanç büyümesini desteklediğini söyleyerek söz vermeyi gerektirir. İnananya, Kutsal Kitabın içindeki cevabını bulmak için kutsal yazılar üzerinde daha fazla araştırma yapması gereken meraklı sorularla karşılaşması için bir şans verir. Bu süreç hem acemi evangelistin hem de şahit olduğu kişinin inancına yarar sağlar. Olgun inananlar, fırsat ortaya çıktığında inançlarını paylaşma alışkanlığını uygularken, yeni inananların takip etmeleri ve evangelizm öğrenciliğinin ruhunun “öğretilmemesi” ni izlemesini sağlar.
