Sabit döviz kuru sistemleri, 20. yüzyılın ilk yarısında yaygındı. Yanlışlıkla üç anahtar avantaj sunduğuna inanıldığından, hükümetler tarafından şiddetle tercih edildiler. Birincisi, ekonomiyi dengesizleştirebilecek spekülatif sermaye akışı riskini azaltacaktır. İkincisi, enflasyondan kaçınmak için iç politikalarda daha fazla disiplin sağlayacaktır. Üçüncüsü, döviz kuru riskini ortadan kaldıracak ve dolayısıyla uluslararası ticareti teşvik edeceklerdir.
Spekülatif Sermaye Akışı
Spekülasyonun kaçınılmaz olarak işe yaramaz bir oynaklık yaratacağı ve esnek ya da serbestçe yüzen bir döviz kurunu dengesizleştireceği düşünülüyordu. Bu, yüksek seviyede uluslararası ticarete dayanan küçük ekonomiler için zararlı olacaktır.
Daha Disiplinli Ekonomik Politikalar
Sabit bir döviz kuru sisteminde, bir ülkedeki yüksek enflasyon, deniz aşırı alıcıların o ülkenin ihracatı için daha yüksek bir fiyat ödemesini sağlar. Aynı zamanda ülkenin ithalat rekabet eden sektörünü daha az rekabetçi hale getiriyor. İhracat zayıflar ve ithalat güçlenir.Bu ikiz baskılar, ekonomi denizaşırı ülkelere göre daha az rekabetçi hale geldiğinden, işsizliğe yol açtığı için ödeme pozisyonları dengesini kötüleştirmiştir. Bu güçlerin, hükümetleri enflasyonla mücadele politikalarını uygulamaya zorlayacakları düşünülüyordu.
Kur Riski Yok
Sabit bir döviz kuru, döviz kuru değişim riskini ortadan kaldırır. Bu riskin yokluğunun uluslararası ticaret ve sermaye akımları için faydalı olduğu düşünülüyordu.
Savaş Sonrası Yeniden Değerlendirme
II. Dünya Savaşı'nın hemen ardından geçen on yıllar boyunca, sabit döviz kurlarının avantajları, önceden tahmin edilenden daha az güçlü oldu. Dahası, çeşitli teorik gelişmeler sabit veya yönetilen döviz kuru sistemleri yerine serbestçe yüzdüğü savundu ve sabit döviz kurunun aşağıdaki dezavantajlarını daha iyi vurguladı.
Ödemeler Dengesinde Dengesizlikte Otomatik Düzenleme Yok
Sabit bir döviz kuru, ödemeler dengesindeki dengesizliği otomatik olarak düzeltmez. Sabit bir sistem, hükümeti faiz oranlarını yükselterek ve iç talebi azaltarak dengesizliği düzeltmeye zorlar. Bu, iç ekonomik politikaları işsizlik ve enflasyona odaklanmaktan alıkoymaktadır. Buna karşılık, değişken bir döviz kuru, iç politikaları serbest bırakmakta ve dış dengesizliği düzeltmek için para birimini otomatik olarak devalüe etmektedir.
Büyük Döviz Rezervleri İçin Gereklilik
Sabit bir döviz kuru, bir hükümetin döviz rezervleri olarak önemli bir değeri korumasını gerektirir. Bu rezervler, önceden belirlenmiş finansal getiri şeklinde bir fırsat maliyetine sahiptir.
İçsel İstikrarsızlık
Sabit oranlar, ülkeler arasında farklılık gösteren farklı iç ekonomik politikaları otomatik olarak uyumlaştırmamaktadır. Örneğin, yüksek enflasyonlu ülkeler, düşük enflasyonlu ülkelere kıyasla rekabetçi olmayacaktır. Bu, bir kereye mahsus devalüasyon spekülasyonu yaratır ve hükümetin devalüasyonuna baskı yapar.
