İşletmelerin en büyüğü emek olmak üzere çok sayıda gideri vardır. Şirketler, işgücü harcamalarını minimumda tutmak için sıklıkla çeşitli stratejiler kullanır. Buna rağmen, çeşitli faktörler, işletmelerin çalışanlarına ödeme yapmalarını sağladı. Bunların çoğu, bireysel işlerin çok ötesine uzanıyor ve daha büyük ekonomik ağın bir parçası.
İşçi Uygunluğu
Bir işverenin ihtiyaç duyduğu görevleri tamamlamak için gerekli becerilere, yeteneklere, deneyime ve eğitime sahip olan bir işçi sıkıntısı olduğunda, mevcut birkaç işçi daha yüksek ücret talep edebilir. Buna karşılık, mevcut işçi sayısı arttıkça, işverenler daha düşük ücretler vermeye başlayabilir. Bu, talebin sabit kaldığını varsayarsak, temel arz ve talep kurallarını izler.
yer
İşverenler, mevcut yaşam maliyetini karşılayan ücretler teklif etmelidir. Dolayısıyla, yaşam maliyeti yüksek olan bölgelerde, ücretler tipik olarak yaşam maliyeti düşük olanlardan daha yüksektir. Amerika Birleşik Devletleri'nde, bu genellikle, Çalışma İstatistikleri Bürosu'nun Mesleki Görünüm Elkitabı El Kitabının gösterdiği çeşitli endüstrilere ait veriler gibi, Güneybatı'nda ücretlerin düşük olduğu anlamına gelir. Kentsel alanlar genellikle kırsal bölgelerde bulunanlardan daha yüksek bir yaşam maliyetine sahiptir.
Görev Zorluğu
İşçiler genellikle tamamlamaları gereken işler daha karmaşık veya zor olduğunda daha yüksek ücret alırlar. Örneğin, beyin ameliyatı yapmak, bir el yazmasını yazmaktan çok daha zor bir iştir. Genellikle görev zorluğu ile yüksek öğretim arasında bir ilişki vardır ve doktora ile genellikle en yüksek ücretleri alır.
verim
İş dünyasında verimlilik, bir iş yapmanın daha az zaman veya kaynak gerektirdiği ve çoğu durumda işçilik maliyetlerinin düşeceği anlamına gelir. Çok sayıda faktör şirketin verimliliğine katkıda bulunabilir ve bu nedenle işçilik masraflarını düşürebilir. Örneğin, çalışanlar kullandıkları makineyi sürekli onarmak zorunda kalırsa, işleri bitirmeleri daha uzun sürer. İşverenler daha sonra aynı işi tamamlamak için daha fazla ödemek zorundadır. Bina yerleşimi, zamanlama sorunları, çalışanlar arasındaki çatışmalar ve zayıf yönetim planlaması, verimsizlik kaynaklarının ilave örnekleridir.
Sendikalar
Bir sendikanın varlığı genellikle, eğer bir işveren sendika çalışanları kullanıyorsa, sendika üyelerine asgari ücret oranı belirlediğinde ücretlerin daha yüksek olacağı anlamına gelir. Sendikalar, üye sayısını kontrol ederek oranları daha yüksek tutabilir - yani arz ve talebi manipüle edebilirler.
mevzuat
Adil Çalışma Standartları Yasası, işverenlerin çalışanlarını nasıl tazmin ettiğini belirleyen federal bir düzenlemedir. Genel asgari ücret oranını belirlemeye ek olarak, FLSA ayrıca tazminat için saatlerin ne teşkil ettiğini de belirler. FLSA'ya ek olarak, işverenler devletin ücret düzenlemeleri ile sınırlıdır. İşverenler, işçilere bu yasalarda belirtilen miktardan daha az ücret ödeyemezler.
İşveren Felsefesi
Bazı işverenler emeğe diğerlerinden daha yüksek değer verir. Yönetimin çalışanları iş hayatının bir kolu olarak gördüğü şirketler, genellikle iş tatminini arttırmanın ve iş tutmada oynadığı rolü kabul etmenin bir yolu olarak yüksek ücret oranları sağlar, çünkü çalışanların zamanla işe alınmasından daha ucuz olma eğilimindedir. ve yeni işçilere sürekli eğitim vermek. Diğer şirketlerde, özellikle görevin niteliği yüksek bir beceri seti gerektirmediğinde ve işçi arzı yüksek olduğunda, çalışanlar önemli olarak değerlendirilebilir, aynı zamanda atılabilir veya değiştirilebilir. Bu şirketler rekabetçi fiyatlar sunmuyor.
