Muhasebenin en önemli amacı, bir işletme hakkında, yönetim gibi iç kullanıcılara veya yatırımcılar gibi dış kullanıcılar için finansal bilgi sağlamaktır. Bu bilgi güvenilir değilse, insanların şirkete ve genel olarak finans dünyasına duyduğu güveni aşındırır. Bilgiler standartlaştırılmamışsa, şirketleri karşılaştırmak için kullanışlı değildir. Finansal Muhasebe Standartları Kurulu, bu konuları ele almak için Genel Kabul Görmüş Muhasebe İlkeleri (GAAP) oluşturur.
Muhasebede Temel Tanımlar
Peki, "temel" muhasebe anlamında ne anlama geliyor? Temel ilkeler, muhasebecilerin finansal tablolardan finansal tablolara ve şirketten şirkete doğru olduğunu varsayabilecekleri temel kavramlardır. Muhasebenin her bir temeli, muhasebecilerin konuştukları dil için bir kural gibidir. İlke olarak bilinen beş muhasebe kavramı vardır. Birkaç önemli varsayım ve kavramla birlikte, bunlar muhasebe hakkında bilinmesi gereken en önemli şeyleri oluşturur.
İlke Olarak Bilinen Beş Muhasebe Kavramı
Gelir Tanıma İlkesi
Gelir, mal veya hizmet sağlandığı zaman kazanılmış sayılır. Bu, müşteri gelecek haftaya kadar ödeme yapmasa bile, çim servis ücretlerini, işi bitirdiğiniz zaman kazanç olarak tanıyacağınız anlamına gelir. Nihayetinde ödediklerinde değil, müşterinin sizden kontrolünü aldığı anda bir mal paletinin satışından elde ettiğiniz geliri tanırsınız.
Gider Prensibi
Gider ilkesi, esasen gelir ilkesinin tersidir. İşletmeniz mal aldığında veya kendisine verilen hizmetler olduğunda, bir harcama yaptı. Şimdi bu mal veya hizmetler için borcu var.
Eşleştirme prensibi
Giderler, ürettikleri gelire eşleştirilmelidir. Örneğin, bir restoran işletiyorsanız, yiyecek, kâğıt ürün ve temizlik malzemeleri kullanmanız gerekir. Bir ayda, 10.000 $ satış yaptınız. Bu geliri elde etmek için kullandığınız sarf malzemelerini gider olarak kaydedersiniz. Kullanılmayan malzemeler başka bir döneme kadar saklanacaktı.
Maliyet prensibi
Muhasebe kayıtlarındaki kalemler, bunlar için ödenen tarihi maliyette görünür. Öğeleri daha sonra değiştirmezsiniz, çünkü bunlar değer kazanmış veya değer kaybetmişlerdir.
Nesnellik İlkesi
Muhasebe kayıtları, ölçülebilen ve doğrulanabilen nesnel bilgilere dayanır.
Temel Varsayımlar
Varsayımlar adı verilen birkaç ek kavram, beş muhasebe ilkesinin altında yer almaktadır. Bu varsayımlar muhasebe bilgilerini kullanan herkesin standart raporlamaya güvenmesini sağlar. Bu, finansal kayıtlarda yazılanların daha iyi anlaşılmasını sağlar.
Süreklilik Varsayımı
"Endişe kaygı" varsayımı olarak da adlandırılan bu kavram, bir işin aksi belirtilmedikçe devam etmesi beklendiğini belirtir. Bir işletme kapanırken, envanter ve diğer varlıkların değerlerini belirlemek daha zordur.
Ölçü Birimi Varsayımı
Bir işletmenin muhasebe kayıtları için en uygun ölçü birimi, kendi ülkesindeki para birimidir. Buna bazen para birimi varsayımı denir. Bu varsayım, Birleşik Devletler'deki bir işletmenin muhasebe kayıtlarını ABD doları olarak tutacağı, bir Japon şirketinin de mali durumunu yen cinsinden tutacağı anlamına geliyor.
Ayrı Varlık Varsayımı
Bir işletme, sahiplerinden veya hissedarlarından ayrı bir ekonomik varlıktır. Yalnızca işletmenin finansal bilgileri açıklamalarında gösterilmektedir. Sonuç olarak, bir restoran sahibinin adına adı verilen kişisel bir araç, örneğin restoranın bilançosunda bir varlık olamaz.
maddiyat
Önemlilik, bir muhasebecinin, bir tutarın bir fark yaratmayacak kadar düşük olması durumunda, başka bir prensip veya varsayımı gözden kaçırmasına izin verebilir. Örneğin, bir milyonlarca dolarlık şirket, satın almaları beklenen her bir yıl için satın almanın yalnızca bir kısmını harcamak yerine, satın alındıkları yıl içinde 500 ABD doları tutarında bilgisayar faresi satın alabilir.
tutuculuk
Bir miktar belirlemenin birden fazla kabul edilebilir yolu olduğunda, bir işlemi, varlıkları ya da gelirleri vurgulayacak şekilde kaydetmek, ya da fazla yapmaktan daha iyidir. Bu, muhasebecilerin bir işletmenin olduğundan daha karlı veya istikrarlı görünmesini engellemektir. Bu ilke yatırımcıları korur.
