İstikrarlı bir iş bulmak ve tutmak, bir işçinin finansal geleceği için esastır. İş belirsizliği, borç para almayı ve gelecek için plan yapmayı zorlaştırır. Çalışan tutma politikaları, bir işletmenin belirli bir süre boyunca veya büyük bir geçiş döneminde kaç çalışanı tutması gerektiğine yönelik sınırlar koyarak, çalışanlara ve işletmelere yardım etmeye çalışır.
Tanım
Şehir ve ilçeler gibi yerel yönetimler, çalışanların işe alım politikalarını belirler ve uygular. Bu yerel düzeydeki yargılama seviyesi, her topluluğa farklı işletme türleri için tutma standartlarını belirleme şeklini verir. Çalışan tutma politikaları, bir şirket çalışanının yüzde kaçının mülkiyet devri gibi bir geçiş sırasında işlerini sürdürmesi gerektiğini belirtir. Bazen yeni bir sahibin mevcut çalışanları maaş bordrosunda ne kadar tutması gerektiğini de belirler.
amaç
Çalışan tutma politikasının temel amacı, çalışanlar ve aileleri için daha fazla istikrar sağlamaktır. Bakkallar ve yerel yönetimler gibi yüksek mülkiyet oranlarına veya sözleşmeli işçiliğe sahip alanlarda hizmet veren işçiler, işçi tutma politikasının korunması altında, hükümet müteahhitleri değiştirdiği için aniden işlerini kaybetmeyeceklerini bilmektedir. yeni bir mal sahibi işletme satın aldığında. Bu tür değişiklikler olursa, işverenlerin yasal olarak yerini almadan önce işçilerin yeni bir iş bulmak için ek zamanları olacaktır.
Türleri
Çalışan tutma politikaları, yalnızca çalışanları veya daha kapsamlı bir politikanın hükümlerini koruyan bağımsız politikalar olabilir. Bağımsız politikalar, belirli işlerdeki ve yerel yönetimin yetki alanındaki işçiler için geçerlidir. Yaşama ücreti yasaları ve işçilik standartları politikaları gibi daha büyük iş politikaları, bir işçi tutma politikasını, fesih bildirimleri ve belirli işler için asgari ücret kanunları gibi özel işçi haklarını kapsayan diğer hükümleri içerebilir.
Etkileri
İşleri başka türlü tehlikede olabilecek çalışanları korumanın yanı sıra, bir çalışan tutma programının işletme ve yerel ekonomi üzerinde ek etkileri vardır. İşçiler, pozisyonlarının yakın vadede güvende olacağını bilerek, geleneksel olarak dengesiz işleri almaya daha istekli olabilirler. Aynı zamanda, işverenler yerine koyma işçilerini işten çıkarmanın, işe almanın ve eğitmenin maliyetinden tasarruf edecek. Bununla birlikte, girişimciler, uyguladıkları kısıtlamalar nedeniyle bir çalışan tutma politikası olan bir toplulukta iş yapmak konusunda isteksiz olabilirler.
hususlar
Çalışanların cirosunun yüksek olması, işletmelere çok para kazandırdı. Bir işçiyi değiştirmenin maliyeti, kıdem tazminatı paketleri, bir çıkış görüşmesi yapılması, açık pozisyon için reklamlara harcanan para ve yeni bir çalışan ile işyerinin yerine geçtiğinde üretkenlik kaybından bahsetmemek, başvuru sahiplerinin eleme ve görüşme masrafları gibi işten çıkarma yararlarıdır. daha fazla deneyim. Çalışanlar tutma politikası bulunmayan topluluklarda bile, işletmeler çalışanların işten ayrılma maliyetlerinin en düşük seviyeye düşmesine izin vermek yerine, mevcut çalışanların içinden içeride terfi ya da eğitim almayı amaçlayan iç politikalar kurabilir.
