İşletmelerde sosyal sorumluluk konusundaki klasik bakış açısı, karı yönetimin birinci önceliği olarak maksimize ediyor. Ancak, 1984 yılında R. Edward Freeman, toplumun refahını bir bütün olarak ele alan sosyoekonomik bir sosyal sorumluluk anlayışı kavramına öncülük etti. 1986'da W.C. Frederick ayrıca, kuruluş küresel bir bakış açısına değene dek bir işin geçişini dört aşamada gerçekleştirdi. Sosyal sorumluluğa karşı argümanlar, bunun bir şirketin ana işlevi olmadığını ve bir işletmenin genel amacını sulandırdığını içerir.
hissedarlar
Robbins ve Coulter, kurumsal sosyal sorumluluk kavramını dört aşamaya ayırıyor. Aşama 1, iki veya 200.000 kişi olursa olsun, şirketin yalnızca paydaşlara karşı sorumlu olduğunu belirtir. Bu ilgili taraflar, şirkete doğrudan mali ilgisi olan tek kişidir, bu nedenle kuruluş, paydaşlar dışında hiçbir kimseye borçlu değildir. Bu aşama, paydaşların memnun olması durumunda şirketin amacını yerine getirdiğini göstermektedir.
Çalışanlar
Paydaşlar Aşama 2'ye geçerken ve çalışanları sosyal sorumluluğa dahil ederken, çalışanlar büyük resmi satın almaya başlar. Organizasyon onları karar alma sürecine dahil eder. Yönetim takım ruhunu ve genel olarak şirket moralini göz önünde bulundurur. Şirket çalışan etiğine odaklanır ancak etik konularının zor ve hızlı olmayabileceğini kabul eder. Bu nedenle çoğu şirket belirli etik standartlara göre faaliyet göstermektedir. Yönetim aynı standartlara uyduğunda, beklentileri net bir şekilde iletip eğitim verdiğinde, şirket etik alanında birleşik bir cephe sunabilir.
Müşteriler ve Tedarikçiler
Aşama 3, hissedarlar ve çalışanlar mutlu olduktan sonra, müşterilerin ve tedarikçilerin tatmin edilmesi gerektiğini belirtir. Geleneksel olarak, restoranlar ve perakende mağazaları "müşteri her zaman haklıdır" düşüncesiyle bu felsefeyi izlemiştir. Mutlu müşteriler ve tedarikçiler başkalarına söyler, o zaman işletmeyi korurlar. Çoğu işletme, mükemmel müşteri hizmetinin değerini kabul eder.
Toplum
4. Aşamada, şirket yalnızca paydaşlara değil aynı zamanda bir bütün olarak topluma karşı sorumludur. Firmaların "doğru olanı yapmak" zorunluluğu vardır. Bu, hissedarlara, çalışanlara ve müşterilere adil ve adil davranmanın ötesine geçer. Yasal, ahlaki ve politik katılımı içerir. Diğer yararlar arasında hükümet kurallarının kaldırılması ve genel olarak çevresel iyileştirme yer almaktadır. Şirketin kamu imajı, toplum, işletmenin bir bütün olarak sağladığı değeri gördüğü için iyileşir.
